Τελικά τα ράσα όντως δεν κάνουν τον παπά... Αυτό ισχύει και στην εκπαίδευση. Κάποιοι όμως φαίνεται έχουν δει το χαρτί τους ως «ράσο» και τους εαυτούς τους σαν «κληρικούς» μιας «επίσημης θρησκείας», γιατί έτσι τους βολεύει να επιβληθούν, όχι με κόπο και προσπάθεια, αλλά με επιβολή νόμων και αντισυναδελφική συμπεριφορά απέναντι σε επαγγελματίες του ίδιου κλάδου εκπαίδευσης...

Με επιβολή νόμων και λάσπη στον ανεμιστήρα προσπαθούν να αποδείξουν ότι μόνο εκείνοι τάχα είναι ικανοί να μεταδώσουν τη γνώση... Αυτό και από μόνο του φυσικά αποδεικνύει τις ικανότητες των κατόχων άδειας επάρκειας διδασκαλίας, γι' αυτό προφανώς και τους ζηλεύουν και τους μάχονται με τόση μανία...

Αλλιώς προς τι τόση λάσπη και τόσος ξεσηκωμός μετά από τόσες δεκαετίες;

Εξ ου και οι φοβίες τους. Πώς αλλιώς άλλωστε να εξηγηθεί το μένος τους, καταφεύγοντας ακόμα και μέχρι το Συμβούλιο της Επικρατείας για να επιβληθούν μέσω νόμων και διατάξεων, αντί που θα έπρεπε να αγωνίζονταν να προσφέρουν ποιότητα στην εκπαίδευση και με αυτόν τον τρόπο να αποδείξουν τις ικανότητές τους, στους εαυτούς τους πρώτα, στους καθηγητές τους, στους γονείς και στους ίδιους τους μαθητές τους... Επιλέγουν την εύκολη λύση: την επιβολή νόμων και γραφειοκρατικών απαγορεύσεων, για να προκαλέσουν μονοπώλιο υπέρ του κλάδου τους.

Θέλουν να απαγορεύσουν την ελεύθερη επιλογή καθηγητών από γονείς, μαθητές και επιχειρήσεις του κλάδου. Ξέχασαν ότι ζούμε σε μιαν ελεύθερη Οικονομία και οι πολίτες δεν ανέχονται πλέον τα μονοπώλια. Ενώ μιλούν για απαρχαιομένο νόμο, στην ουσία θέλουν να μας πάνε ακόμα πιο πίσω.

Μετά την προσφυγή τους στο Συμβούλιο της Επικρατείας και πριν ακόμα βγει απόφαση, εξακολουθούν κάποιοι πτυχιούχοι και φοιτητές φιλολογίας ξένης γλώσσας εν μέσω κρίσης με τη μορφή συντεχνιών πτυχιούχων να προωθούν το μονοπώλιο των άδικων προνομίων τους πέραν του δημοσίου τομέα τώρα ακόμα και στον ιδιωτικό, με πρόσχημα την παλαιότητα του νόμου τώρα και με άρθρα τους σε εφημερίδες παριστάνοντας τους σοφούς υπέρ πάντων με το γνωστό φαρισαϊκό πνεύμα που διακατέχει αρκετούς αποφοίτους ελληνικών πανεπιστημίων...

Σύμφωνα λοιπόν με αυτούς τους γραμματείς και φαρισαίους της δημόσιας εκπαίδευσης, μόνο οι ήδη προνομιούχοι σε βάρος των λοιπών κατόχων επάρκειας διδασκαλίας πτυχιούχοι πρέπει να μπορούν να διδάξουν μιαν ξένη γλώσσα και μπορούν να ονομάζονται καθηγητές! Για τους υπόλοιπους ζητούν να επιβληθεί απαγόρευση! Άρα μας λένε ευθαρσώς ότι όσοι έχουν διδαχθεί από μη πτυχιούχους, δεν έμαθαν τίποτα, ενώ τα παιδιά που εκείνοι διδάσκουν είναι... «αυθεντίες», γι' αυτό τα Αγγλικά στα σχολεία κατάντησαν μάθημα β' ή και γ' κατηγορίας στη συνείδηση των γονιών και των ίδιων των μαθητών όλων των βαθμίδων παιδείας και εκπαίδευσης σε αντίθεση με τα υπόλοιπα μαθήματα. Τώρα επιδιώκουν το χάος της εκπαίδευσης στις τάξεις τους στο δημόσιο να το επιβάλουν με τη δημοσιοϋπαλληλική τους μονοπωλιακή νοοτροπία και στον ιδιωτικό τομέα. Μα καλά, όλους εκείνους που διδάχθηκαν ξένες γλώσσες από κατόχους επάρκειας και έφτασαν στο ανώτατο επίπεδο γνώσεων δεν τους βλέπουν; Τόση τύφλα και φανατισμός; Υπάρχει άλλωστε καμιά μελέτη σε εθνικό ή παγκόσμιο επίπεδο που να αποδυκνείει ότι εκείνοι είναι καλύτεροι καθηγητές και ως εκ τούτου εκτός από αυτούς να μην υπάρχουν άλλοι στο σύμπαν που να μπορούν να διδάξουν μιαν ξένη γλώσσα; Το γεγονός ότι στα σχολεία προσλαμβάνονται μόνο πτυχιούχοι αποκλείοντας άλλους καταξιωμένους εκπαιδευτικούς με επάρκεια διδασκαλίας, δεν τους αρκεί.

Όπως πιστεύω να διαπιστώσετε από αντισυναδελφικά και απαράδεκτα υβριστικά επί της ουσίας κείμενά τους που κυκλοφόρησαν στα Μ.Μ.Ε., οι κύριοι αυτοί στα πλαίσια μιας νεοεμφανιζόμενης δικής τους συντεχνίας, θεωρούν τους εαυτούς τους «αυθεντία», πριν καν μπούνε να διδάξουν καν σε μια τάξη, υποβαθμίζοντας προκλητικά την επαγγελματική εμπειρία και γνώση των κατόχων Proficiency, ακόμα και το ίδιο το κύρος και την εγκυρότητα των πανεπιστημίων Michigan & Cambridge που εκδίδουν πιστοποιητικά γλωσσομάθειας. Παρασύρουν στην υβριστική τους αντιμετώπιση όλα τα Κέντρα Ξένων Γλωσσών και τους καθηγητές τους και τους μαθητές όλους εκείνους που διδάσκονται ή έχουν ήδη διδαχθεί ξένες γλώσσες και ήδη τις αξιοποιούν επάξια επαγγελματικά.

Eίναι προφανές ότι επιθυμούν να καταστήσουν τη διδασκαλία ξένων γλωσσών μονοπώλιο, προκειμένου να μπορούν να εκβιάζουν ουσιαστικά όσους χρειάζονται διδακτικό προσωπικό να προσλαμβάνουν μόνο αυτούς ως τάχα τους μόνους «επαρκείς» να διδάξουν μιαν ξένη γλώσσα. Ταυτόχρονα επιδιώκουν να ρίξουν στον... «Κεάδα» όλους όσους δίδαξαν, κόπιασαν, διδάσκουν, κοπιάζουν, παράγουν και έχουν ήδη αποκτείσει πολυετή εμπειρία και κύρος ως εκπαιδευτικοί, με εκατοντάδες και χιλιάδες μαθητές τους να έχουν ήδη καταξιωθεί επαγγελματικά.

Σε μιαν εποχή που η χώρα μας δίνει αγώνα να απαλλαγεί από τις συντεχνίες και να προχωρήσει μπροστά αντί να οπισθοδρομεί, αφιερώνω σε όλους αυτούς που ψάχνουν και προκλητικά προσπαθούν να επιβάλουν τις εύκολες λύσεις και τα δικά τους μικροσυντεχνιακά συμφέροντα ενάντια σε άλλους ήδη καταξιωμένους επαγγελματίες, την πολύ εύστοχη αρχαία αλλά και διαχρονική παροιμία: «Όσα δε φτάνει η αλεπού, τα κάνει... «κρεμαστάρια»...»

Με εκτίμηση,

Μανώλης Χρύσης

Eκπαιδευτικός