Αυτό όμως δεν εξηγεί την επίθεση που δέχεται στο ίδιο κείμενο το ηλεκτρονικό βιβλίο: «... "την αλαζονεία της ψηφιακής τεχνολογίας" που κορυφώνεται με το ψηφιακό βιβλίο ...», «... Η παράδοση του πολιτισμού του βιβλίου και της βιβλιοθήκης ... δεν μπορεί να μηδενισθεί και να υποκατασταθεί από τη μηχανή και τον πλήρη εκμηχανισμό της σκέψης και της έκφρασης του ανθρώπου ...», «... Γιατί μια βιωματική και, κατεξοχήν, διανοητική διεργασία που είναι η επαφή του ανθρώπου με το κείμενο ... δεν μπορεί να μεταβληθεί σε μια ψυχρή, τεχνητή σχέση ανθρώπου και μηχανής ...», «... Αυτό που λείπει τελικά είναι η στέρεη γνώση, η συνδεδεμένη βιωματικά με κάποιες σελίδες του βιβλίου, με το οποίο αποκτάς ειδική σχέση: το παίρνεις στα χέρια σου, το ξεφυλλίζεις, σημειώνεις κάτι που σε ενδιαφέρει και θυμάσαι την ιδιαίτερη μορφή (και προσωπικότητα) του βιβλίου, τη σελίδα, το σχήμα, τα γράμματά του. Μια ιδιότυπη, ανθρώπινη σχέση, όπως είναι από τη φύση της κάθε πνευματική σχέση.».
Διαβάζω εδώ και δυο χρόνια σε ηλεκτρονικούς αναγνώστες (Kindle DX, iPhone 4). Είναι καλύτεροι από τα κλασικά βιβλία και δε θέτουν κανένα εμπόδιο στη σχέση του αναγνώστη με το βιβλίο. Οι ιδέες δημιουργούν τη σχέση και όχι το μέσο. Για τις ιδέες διαβάζουμε τους συγγραφείς και όχι για τις σελίδες, το σχήμα ή τη γραμματοσειρά. Είναι κι αυτά μια τέχνη, η τυπογραφική, που όμως δεν ανέδειξε από μόνη της ποτέ κανέναν. Ούτε και θα το κάνει. Από 'κει και πέρα τα πράγματα προχωρούν, βελτιώνονται και δεν είναι δυνατόν το βιβλίο να μην κάνει το ίδιο. Η παλιά γενιά, ως συνήθως, διαφωνεί με τις αλλαγές, αλλά θα αποχωρήσει. Ελπίζω τουλάχιστον εμείς να μην κάνουμε τα ίδια.
imerologiodaskalou.blogspot.com
