Κύριε Πρωθυπουργέ,
Κύριοι και κυρίες Αρχηγοί κομμάτων, Βουλευτές, Πρόεδροι, …
Με λένε Ελένη Καμπαδάκη και έχω Κέντρο Ξένων γλωσσών από το 1991.
Το 1985 πέρασα στο Πανεπιστήμιο στην Ελληνική φιλολογία και πήρα το Proficiency και το Sorbonne II γιατί οι του Δημοτικού γονείς μου πίστευαν στα «βραχιόλια» που σου δίνει η μόρφωση.
Αμέσως βρήκα δουλειά σε φροντιστήριο Αγγλικών και όντας ανήσυχο αλλά και ευσυνείδητο πνεύμα γράφτηκα στο Βρετανικό Συμβούλιο, όπου έκανα 2 χρόνια Αγγλική φιλολογία.
Το 1989 πήρα το πτυχίο της Ελληνικής φιλολογίας και περιμένοντας να διοριστώ με την επετηρίδα συνέχισα να εργάζομαι ως καθηγήτρια Αγγλικών.
Το 1991 αποφάσισα να ανοίξω ΚΞΓ, πάλι περιμένοντας την επετηρίδα, η οποία όμως κάποια στιγμή καταργήθηκε, αφήνοντάς με εκτός «νυμφώνος» Δημοσίου.
Σκληρή δουλειά με συνεχή επιμόρφωση και ένα μεταπτυχιακό ακολούθησαν καθώς και η δημιουργία 4μελούς οικογένειας.
Θυμάμαι να διδάσκω και να πηγαίνω απευθείας στο μαιευτήριο, θυμάμαι να έχω μονίμως μια γυναίκα να προσέχει τα παιδιά γιατί πού να βρεις σταθμό τα απογεύματα και άλλα πολλά !
Παρά τις δυσκολίες όμως επιβίωσα επαγγελματικά και, αν και δεν έγινα πλούσια, νιώθω γεμάτη από τη δουλειά μου, γιατί η αγάπη που έδωσα όλα αυτά τα χρόνια γύριζε πίσω πολλαπλάσια μέσα από τους μαθητές μου!
Τώρα λοιπόν και ενώ έχω ήδη δουλέψει 26 χρόνια και χρειάζομαι άλλα 20 για τη σύνταξη (!) εσείς όλοι οι μεγάλοι και τρανοί θέλετε να με κλείσετε επιβάλλοντάς μου τις διατάξεις του νόμου για τα Κέντρα Ξένων Γλωσσών.
Σας ρωτώ ευθέως: Τι να πω στον 18χρονο γιο μου που θέλει να φύγει από την Ελλάδα, αηδιασμένος από όσα συμβαίνουν και μην ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο;
Πώς να συνεχίσω να μιλάω στην 13χρονη κόρη μου για δικαιοσύνη, αξιοκρατία, εργατικότητα, τιμιότητα και για τη μόρφωση ως αυταξία και ύψιστο αγαθό;
Ειδικά εσείς, Κύριε Πρωθυπουργέ, όταν πρόσφατα αναφερθήκατε στους στίχους του Ελύτη για τα υλικά που χρειάζονται για να «ξαναχτιστεί» η Ελλάδα, μήπως αναλογιστήκατε ότι χρειάζεται να υπάρχουν και Έλληνες στον τόπο αυτόν για να τα χρησιμοποιήσουν; Δεν σας κρύβω ότι αν μετά από 26 χρόνια προσφοράς στην εκπαίδευση αναγκαστώ να κλείσω το Κέντρο μου θα πάρω την οικογένειά μου και θα ΦΥΓΩ !
Σίγουρα θα «ταξιδέψουμε» όλοι αν η Ελλάδα συνεχίσει να μας πληγώνει!
