Κέζα Λώρη
Ψωμί, παιδεία
Πρώτη φορά Αριστερά όπερ σημαίνει ότι θα πρέπει σταδιακά να μειωθούν οι δαπάνες των γονέων για την εκπαίδευση. Δεν νοείται να ξοδεύονται χρήματα για τα πιο απλά, όπως είναι η εκμάθηση μιας ξένης γλώσσας. Ξοδεύονται χρήματα για τα πιο απλά αλλά και τα πιο περίπλοκα του σχολείου. Σε αυτό το περιβάλλον ακραίου καπιταλισμού αναλαμβάνει το χαρτοφυλάκιο της Παιδείας ο Τάσος Κουράκος, παιδίατρος, καθηγητής στο Αριστοτέλειο.
Ο υφυπουργός Παιδείας έδωσε ένα πρώτο στίγμα των προθέσεών του ανακοινώνοντας την επαναπρόσληψη των απολυμένων εκπαιδευτικών. Ορισμένα στοιχεία για να έχουμε εικόνα:
Στο υπουργείο Παιδείας υπηρετούν 177.000 υπάλληλοι, περίπου το 30% των δημόσιων υπαλλήλων. Το 95% των υπαλλήλων είναι εκπαιδευτικοί. Στα σχολεία φοιτούν 1.430.000 μαθητές, από νήπια ως τελειόφοιτοι λυκείου (στοιχεία Νοεμβρίου 2013).
Στον προϋπολογισμό του 2014 προβλέπονταν για την παιδεία δαπάνες ύψους 4.6 δισ. ευρώ, κατά 14.6% λιγότερες από τις δαπάνες του 2012. Αυτά τα ποσά είναι grosso modo το 3% του κρατικού προϋπολογισμού.
Από ερώτηση στη Βουλή μάθαμε ότι απολύθηκαν 2.500 εκπαιδευτικοί ενώ υπήρχαν 22.500 κενά καθηγητών.
Από όλα τούτα, δηλαδή από τα κενά σε σχέση με προϋπολογισμό, έχει λογική ο στόχος της επιστροφής των εκπαιδευτικών στις θέσεις τους. Τίθεται ένα ερώτημα όμως. Η δουλειά του υφυπουργού Παιδείας είναι να διορίζει υπαλλήλους για να τους γλιτώσει από την σκληρότητα των φιλελέδων ή μήπως να μεταρρυθμίσει εντελώς ένα σύστημα που αποθεώνει την αποστήθιση, που συντηρεί την παραπαιδεία και απαξιώνει την ουσιαστική γνώση;
Ο Τάσος Κουράκος καταργεί την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Δεν την αλλάζει, δεν την βελτιώνει. Θεωρεί δεδομένο ότι ο καθηγητής κάνει καλά τη δουλειά του κι ας φεύγουν οι μαθητές του κάθε μεσημέρι απροετοίμαστοι, κι ας καταφεύγουν στον φροντιστή προκειμένου να πετύχουν στις εξετάσεις. Βεβαίως η παραπαιδεία αναπτύχθηκε επί δεκαετίες, δεν θα την καταργήσει ο Κουράκος μέσα σε μια ημέρα. Αυτό όμως είναι το όραμα και όχι η ικανοποίηση των συντεχνιακών αιτημάτων.
Για τα υπόλοιπα, εδώ είμαστε και θυμόμαστε. Τα έχει πει, τα έχει γράψει. Να αντικατασταθεί το μάθημα των θρησκευτικών από θρησκειολογία, να καταργηθεί η πρωινή προσευχή και ο εκκλησιασμός και άλλα πολλά που είναι δευτερεύοντα συγκρίνοντας με το αίτημα της αξιόλογης δωρεάν παιδείας.
Πέρα λοιπόν από τις εξαγγελίες της πρώτης ημέρας αναμένουμε τις προτάσεις που θα δικαιώνουν τον κοινωνικό ρόλο του κράτους. Τις προτάσεις με τις οποίες τα παιδιά θα πηγαίνουν για μάθημα και δεν θα έχουν καμία ανάγκη έξω από τις σχολικές αίθουσες. Τις προτάσεις που θα είναι συγκεκριμένες και σαφείς, με χρονοδιαγράμματα και περιεχόμενο.
