Την περσινή σχολική χρονιά οι μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες των ΕΠΑΛ βιώσανε μια πρωτόγνωρη και ανήκουστη αδικία σε σχέση με τους αντίστοιχους μαθητές των Γενικών Λυκείων.

Οι συγκεκριμένοι μαθητές κλήθηκαν για να εξεταστούν προφορικά στα πανελλήνια μαθήματα να μεταβούν στα Ειδικά Εξεταστικά Κέντρα που είχαν οριστεί μόνο σε Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη.

Το γεγονός αυτό επιβάρυνε τους μαθητές και τις οικογένειες τους τόσο οικονομικά όσο και ψυχολογικά. Να σημειωθεί ότι οι μέρες εξέτασης δεν ήταν συνεχόμενες με αποτέλεσμα οι μαθητές με τους συνοδούς τους να αναγκαστούν να διαμείνουν στην Αθήνα ή το Πειραιά για περισσότερο από δύο βδομάδες.

Τα έξοδα για τις οικογένειες ήταν υπέρογκα αν αναλογιστεί κανείς τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε όλοι αυτή την εποχή. Το κράτος δεν προνόησε να καλύψει ούτε καν ένα μέρος από τις δαπάνες αυτές.

Αφορμή για την σύνταξη αυτού του εγγράφου υπήρξε και η πρωτοβουλία των μαθητών των τμημάτων ένταξης της Γ’ Λυκείου του 6ου ΕΠΑΛ Ηρακλείου Κρήτης να γράψουν επιστολές προς την Υπουργό Παιδείας διαμαρτυρόμενοι για το συγκεκριμένο θέμα, στα πλαίσια του μαθήματος των Νέων ΕλληνικώνΕπισυνάπτουμε ενδεικτικά μία από τις τριάντα επιστολές με στόχο να εισακουστούν οι αγωνιώδεις φωνές των συγκεκριμένων μαθητών που αντιμετωπίζονται ως «παιδιά κατώτερου θεού»..

ΗΡΑΚΛΕΙΟ – 30/11/2011

Αγαπητή Κυρία Υπουργέ

Είμαι μαθητής του 6ο ΕΠΑΛ Ηρακλείου Κρήτης. Βρίσκομαι στο τρίτο έτος και ανήκω στο τμήμα ένταξης. Σας γράφω αυτή την επιστολή όχι για να σπαταλήσω το πολύτιμο σας χρόνο αλλά για να τραβήξω την προσοχή σας σε ένα θέμα που αφορά όλα εμάς τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες.

Ενώ όλα τα λυκειόπαιδα δίνουν πανελλήνιες εμείς (τα δυσλεκτικά παιδία) πρέπει να πάμε στην Αθήνα. Και σας ρωτάω ΓΙΑΤΙ; Αυτό το σύστημα, αυτή η νομοθεσία ή όπως αλλιώς το πούμε.

Ποιους βοηθάει το κράτος, τους καθηγητές, τους δυσλεκτικούς, τους γονείς μας που τώρα με τα νέα μέτρα δεν έχουν την οικονομική άνεση. Τελικά οι νόμοι ποιους πρέπει να εκφράζουν; Πρέπει να εκφράζουν αυτούς που τους γράφουν, ή για αυτούς που γράφονται; Εσείς το θεωρείτε σωστό;

Σας λέω με τα λύπης μου ότι είναι ότι χειρότερο μπορείτε να μας κάνετε. 1) Αν ένα παιδί χωρίς μαθησιακές δυσκολίες έχει 50% άγχος για τις εξετάσεις εμείς έχουμε 100% η σκέψη για τις εξετάσεις και μόνο μας φέρνει πανικό.

Σκεφτείτε να έχουμε και το άγχος ότι πρέπει να μην δώσουμε στο σχολείο μας( το οικείο περιβάλλον μας) αλλά σε ένα άλλο τόπο. Σε ένα τόπο που για τους περισσότερους είναι εντελώς άγνωστος. 2) Αυτή την εποχή που βιώνουμε μια μεγάλη οικονομική κρίση σκεφτείτε πόσα έξοδα πρέπει να κάνουν οι γονείς μας για να μπορέσουν να μας δώσουν την ευκαιρία να μπούμε κάπου. Και αν περάσουμε με τόσο στρες.

Τελικά τι κάνει το κράτος για αυτά παιδιά; Τα αντιμετωπίζει διαφορετικά από τα άλλα όχι όμως βοηθώντας τα. Δεν σας ζητώ να μας καταλάβετε, γιατί θα ήταν παράλογο.

Μόνο ένας δυσλεκτικός μπορεί να καταλάβει ένα δυσλεκτικό ζητώ μόνο να σκύψετε πάνω στο πρόβλημα μας (ιδιαιτερότητα μας) και να μας αντιμετωπίσετε με ανθρωπιά. Μόνο ένας τυφλός μπορεί να καταλάβει ένα τυφλό, μόνο ένας ανάπηρος μπορεί να καταλάβει ένα ανάπηρο όμως είναι χρέος όλων μας να σεβαστούμε τις ανάγκες, τις αδυναμίες, και τα δικαιότατα τους.

Αν θέλουμε να ονομαζόμαστε Χριστιανοί αν θέλουμε να ονομαζόμαστε άνθρωποι, μια αξία που τείνει να χαθεί στις μέρες μας.

Ελπίζω να σας έπεισα με τα αιτήματα μου και να κάνετε κάτι για αυτό.

Με εκτίμηση

Από ένα μαθητή του 6ο ΕΠΑΛ Ηρακλείου Κρήτης

tromaktiko