# Χωρίς στοιχεία, έχει κανείς την εντύπωση ότι οι Έλληνες, με τόσα φροντιστήρια γλωσσών και εξαιτίας του τουρισμού, θα πρέπει να είναι ανάμεσα στους πρώτους γνώστες ξένων γλωσσών στην Ευρώπη. Δεν είναι όμως έτσι.

Σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωβαρόμετρου (2006), οι μισοί σχεδόν από τους περίπου 500 εκατομμύρια πολίτες της Ε.Ε. δεν μιλούν παρά μόνο τη μητρική τους γλώσσα. # Η γνώση ξένων γλωσσών προκύπτει από ανάγκη για τους λαούς που η γλώσσα τους έχει μικρούς αριθμούς ομιλητών, αλλά οφείλεται επίσης στη μόρφωση και τις νοοτροπίες. Τη λιγότερη απ΄ όλους ανάγκη έχουν οι ομιλητές της διεθνούς γλώσσας σήμερα. Οι Βρετανοί είναι 62% μονόγλωσσοι, οι Ισπανοί (ομιλητές της δεύτερης σε αριθμούς γλώσσας στον κόσμο) 56%, ενώ οι Γάλλοι 49%. Πάντως 38% των Βρετανών, 44% των Ισπανών και 51% των Γάλλων μιλάει τουλάχιστον μία ξένη γλώσσα.

# Αν συγκρίνουμε ποσοστά των κρατών που οι γλώσσες τους έχουν μικρούς αριθμούς ομιλητών, π.χ. Έλληνες, Ολλανδοί, Σουηδοί, θα δούμε πολύ μεγάλες διαφορές. Στην Ελλάδα 43% των πολιτών δεν ξέρει καμία ξένη γλώσσα, ενώ μόνο 9% στην Ολλανδία και 10% στη Σουηδία. Τουλάχιστον μία ξένη γλώσσα μιλάει 57% των Ελλήνων, ενώ 91% των Ολλανδών και 90% των Σουηδών. Οι διαφορές δείχνουν το γενικότερο μορφωτικό επίπεδο αλλά και τις νοοτροπίες, που κάνουν τους λαούς πιο ανοιχτούς ή πιο εσωστρεφείς.

# Οι γλώσσες έχουν επαγγελματική χρησιμότητα. Το Ευρωπαϊκό Γραφείο για τις Λιγότερο Διαδεδομένες Γλώσσες διαπιστώνει το 2007 ότι την εξαγωγική στην Ε.Ε. δραστηριότητα μικρών επιχειρήσεων ευνοεί σημαντικά η γνώση άλλων από την εθνική τους γλωσσών και μάλιστα των γλωσσών με μικρούς αριθμούς ομιλητών (και το αντίθετο, τις ευκαιρίες που χάνουν επιχειρήσεις από τη δυσκολία επικοινωνίας σε άλλες γλώσσες).

# Οι γλώσσες όμως καλλιεργούν και νοοτροπίες, κάνουν το «ξένο» δικό μας. Οι γλώσσες αποτελούν σημαντικό άνοιγμα σε άλλες κουλτούρες, σε άλλους τρόπους σκέψης, συνήθειες, αξίες, ήθη, αισθητικές κατηγορίες κ.ο.κ.

Το άνοιγμα είναι ισχυρό αντίδοτο στη μισαλλοδοξία. Οι γλώσσες είναι πόρτα που οδηγεί από τον «κόσμο τον μικρό» στον «μέγα».

Άννα Φραγκουδάκη

tanea.gr