Οι γλώσσες που συναντάμε στο Euro 2012 είναι 15, όχι 16 διότι Άγγλοι και Ιρλανδοί μιλούν αμφότεροι αγγλικά.

Το Sport24.gr κάνει μία μικρή αναφορά σε κάθε ξένη προς εμάς γλώσσα, σε 14 δηλαδή (δεν χρειάζεται να αναφερθεί στα ελληνικά) έτσι ώστε να προφέρουμε σωστά τα ονόματα όλων των παικτών σε αυτήν την διοργάνωση.

Επίσης, η αναφορά σε Αγγλία και Ιρλανδία, στα αγγλικά δηλαδή, θα είναι τυπική, διότι όλοι, λίγο πολύ, κάτι ξέρουν από την συγκεκριμένη γλώσσα.

Για μην αρχίσουν τα mail με τις βρισιές να έρχονται κατά δεκάδες, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για μάθημα, πολύ απλά διότι ο συντάκτης του κειμένου δεν έχει σπουδάσει καμία από αυτές τις γλώσσες (εκτός ελληνικών και αγγλικών βέβαια).

Απλά προσπαθεί να προφέρει σωστά τα ονόματα των 368 ποδοσφαιριστών της διοργάνωσης, αναφέροντας κάποια βασικά στοιχεία για κάθε χώρα.

Πολωνία

Ξεκίνημα με τα δύσκολα. Τα πολωνικά έχουν βάση τα σλάβικα, γενικότερα σχεδόν ότι διαβάζουμε... προφέρουμε. Πρέπει να θυμόμαστε: sz= σ, cz= τσ, c=τσ, w=β (αλλά κάποιες φορές και φ), ch=χ, ενώ το πιο περίεργο στην γλώσσα είναι το ł (λάμδα δηλαδή με κάτι σαν... κάθετο).

Αυτό το "ł" λοιπόν δεν προφέρεται "λ" αλλά "β", κάτι που να το ακολουθήσουμε στην μεταφορά στα ελληνικά είναι δύσκολο. Ο Λούκας δηλαδή προφέρεται... Βούκας, ο Ράφαλ... Ράφαβ και ο Błaszczykowski, όχι Μπλαστσικόβσκι, αλλά κάπως έτσι... Μπβουαστσικόβσκι.

Εμείς θα συνεχίσουμε να το γράφουμε "λ" (κάνοντας τα... στραβά μάτια, αλλά δεν θα ξαναγίνει αυτό...), ενώ συνήθως τα ονόματα τονίζονται στην παραλήγουσα (πχ. Άνταμ Ματούστσικ και όχι Μάτουστσικ).



Ρωσία

Τα ρωσικά εμπεριέχουν 27 επίσημες γλώσσες σε αυτά (!) ενώ είναι δύσκολο να αναφερθείς σε μία γλώσσα που δεν έχει λατινικούς χαρακτήρες.

Τα ονόματα λοιπόν που μεταφέρονται σε λατινικούς χαρακτήρες, δεν είναι δύσκολο να τα προφέρεις, αλλά βέβαια θα έχεις πρόβλημα με τον τονισμό.

Κλασικά... ch=τσ και sh=σ, kh=χ, ενώ το "v" που υπάρχει στο τέλος των περισσοτέρων ονομάτων προφέρεται περισσότερο "β" από "φ" (καθαρό "φ" είναι μόνο στην Βουλγαρία).

Στους τονισμούς υπάρχουν τα πάντα. Λήγουσα: Πογκρεμπνιάκ, Κερζακόβ, Ζιρκόβ, Ανιουκόβ. Παραλήγουσα: Σιρόκοβ, Ζιριάνοβ, Ντενίσοβ. Προπαραλήγουσα: Ιζμάιλοβ. Στα μικρά το σωστό είναι... Ίγκορ, Βλαντίμιρ, Αντόν, Ρομάν, Κιρίλ (τα αναφέρουμε αυτά επειδή είναι συχνά και συνήθως γράφονται λάθος).

Τσεχία

Πολύ ευχάριστη η Τσεχία, καθώς όλα τα ανδρικά ονόματα τονίζονται στην παραλήγουσα (εκτός βέβαια αν έχουν μία μόνο συλλαβή πχ. Πετρ Τσεχ).

Γιαρόσλαβ Πλάζιλ λοιπόν είναι σωστό, με το Πλαζίλ που λανθασμένα επικρατεί να προέρχεται από Γαλλία. C=τσ, ch=χ, h=χ, j=γ, ενώ όσον αφορά στον Τέο Γκέμπρε Σελάσι, προέρχεται από την Αιθιοπία και ο Νταμιάν Περκίς από την Γαλλία.

Ολλανδία

Τα "van", "der", "de" και "of" γράφονται με μικρό στην αρχή όταν είναι πλήρες το ονοματεπώνυμο (Ρόμπιν φαν Πέρσι, Ράφαελ φαν ντερ Φααρτ), αλλά όταν γράφουμε μόνο το επώνυμο αυτό βέβαια ξεκινά με κεφαλαίο (Φαν Πέρσι, Φαν ντερ Φααρτ).

V=φ, j=γ, h=χ, w=β, ενώ g=χ. Το "J" και το "G" στα ονόματα θα προφερθούν συχνά όπως τα αγγλικά, πχ. Τζον (John) Χάιτινχα, Γκρέγκορι (Gregory) φαν ντερ Βιλ και Νάιτζελ (Nigel) ντε Γιονγκ.

Στο "aa" σωστό είναι να γράφουμε "αα" (Χούντελααρ, Σχααρς), αλλά στο "u" γράφουμε σκέτο "ου" (Ρουντ, Λουκ).

Όπως και στα γερμανικά... ie=ι και ei=άι. (Van der Wiel=Φαν ντε Βιλ, Heitinga=Χάιτινχα). Το "j" μαζί με "i" ή "ei" μας δίνει "άι" (Mathijsen=Ματάισεν, Sneijder=Σνάιντερ) μόνο του όμως μας δίνει "ι" (Arjen= Άριεν).

Strootman=Στρόουτμαν και Bouma=Μπάουμα, ενώ γενικά τα πάντα τονίζονται όσο νωρίτερα γίνεται, αλλά με εξαιρέσεις (Φιτέσε, Χεράκλες), ενώ Αφελάι και Μπουλαρούζ προέρχονται από το Μαρόκο.

Τον Ντιρκ Κάιτ τον αναφέρουμε στο τέλος γιατί έχει καταντήσει κουραστικό. Η προφορά είναι κάπου μεταξύ Κάιτ και Κάουτ, απλά λίγο πιο κοντά είναι το Κάιτ.

Δανία

Το πιο δύσκολο όνομα που θα συναντήσει κανείς στην Δανία είναι του Simon Kjær. Σίμον Κιέρ είναι το πιο σωστό, απλά το "ε" έχει και λίγο "α" μέσα, ενώ το "Κιάερ" είναι απλά η εύκολη λύση. Κιέρ είναι το σωστό.

Η βάση της γλώσσας είναι τα γερμανικά με κάποια διαφορετικά γράμματα όπως το ø, το οποίο προφέρετε "ο" απλά λίγο πιο... λεπτά.

Ο τονισμός, όπως και στα γερμανικά είναι συνήθως όσο πιο νωρίς γίνεται. Από τους παίκτες της αποστολής δεν υπάρχει κάποιο περίεργο όνομα στην προφορά, αλλά γενικότερα με προφορά είναι δύσκολο να ασχοληθείς όταν η πόλη (και η ομάδα), Silkeborg, προφέρεται... Σέλγκεμπα!

Γερμανία

Λατινικό αλφάβητο τα γερμανικά, έχουν 3 γράμματα με umlauts (Ä/ä, Ö/ö και Ü/ü), αλλά και το γράμμα "ß".

Το "ß" προφέρεται μακρύ "σ" ή μακρύ "ζ". Δεν το συναντάμε σε κάποιον παίκτη της αποστολής, το έχει όμως ο Stefan Kießling της Λεβερκούζεν και προφέρεται... Κίσλινγκ. Υπάρχει βέβαια και η λέξη ποδόσφαιρο... fußball=φούσμπαλ.

Στα umlauts, ä=ε, ö=ε, ü=ι. Περίπου όλα αυτά, με την πραγματική προφορά να μην μπορεί να... γραφτεί. Στην αποστολή συναντάμε τους Götze=Γκέτσε, Höwedes=Χέβεντες, Thomas Müller=Τόμας Μίλερ και Schürrle=Σίρλε. Ή μήπως Σέρλε; Ουσιαστικά προφέρονται μαζί "ε", "ι" και "ου". Ξερό Σίρλε δεν είναι, ούτε ξερό Μίλερ, αλλά στην περίπτωση του Σίρλε, προσωπικά μου ακούγεται περισσότερο Σέρλε και έτσι τον γράφω!

Η=χ, ai, ei, ay, ey=άι (Schweinsteiger=Σβάινσταϊγκερ), au=άου, äu, eu=όι (Neuer=Νόιερ, Reus=Ρόις), ie=ι (Wiese=Βίζε).

Όπως παρατηρήσατε και στον Βίζε, το "s" μεταξύ φωνηέντων γίνεται "ζ" (Klose=Κλόζε και ας είναι Πολωνός), το z=τσ (Zieler=Τσίλερ), ενώ το v=φ (Rudi Völler=Ρούντι Φέλερ).

Τονισμοί όσο νωρίτερα γίνεται συνήθως, γι' αυτό και στη μεταφορά στα ελληνικά ίσως χρειάζονται και δύο τόνοι. (για να μην μπερδευόμαστε, Ιλκάι Γκεντογάν και Μεσούτ Εζίλ είναι Τούρκοι, ενώ Τζερόμ Μπόατενγκ είναι Γκανέζος).

Πορτογαλία

Δεν υπήρχε περίπτωση να μην ξεκινήσω με τον Νανί. Ναι, αυτόν της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Νανί λέγεται και όχι Νάνι, απλώς κάποιοι δεν μπήκαν στον κόπο να ακούσουν πορτογαλική περιγραφή, αρκέστηκαν στον Άγγλο που είναι γνωστός "δολοφόνος" (λέει τον Ντρογκμπά... Ντρόγκμπα και τον Ανελκά... Ανέλκα, στον Νανί θα κολλήσει ή απλά τους αρέσει ο ύπνος.



Αν ασχοληθείς επίσης λίγο θα αντιληφθείς πως το σωστό είναι Έλντερ Ποστίγκα (όχι Πόστιγκα που έλεγαν στον ΠΑΟ, για να μην πω για το απαράδεκτο Χέλντερ, το έχουμε δει και αυτό!).

Το σωστό επίσης είναι... Κάρλος Μαρτίνς (όχι Μάρτινς) και Ρούμπεν Μικαέλ (όχι Ρουμπέν, όχι Μίκαελ) και ερχόμαστε τώρα στο "s".

Αυτό το "s" λοιπόν μεταξύ φωνηέντων προφέρεται "ζ". Απλό. Κλασικό παράδειγμα... Brasil=Μπραζίλ.

José Mourinho=Ζοζέ Μουρίνιο, Miguel Veloso=Μιγκέλ Βελόζο και Jesualdo Ferreira=Ζεζουάλντο Φερέιρα (και Ζεζουάλδο δεν είναι λάθος, κάπου ανάμεσα είναι, πολλές το "d" πλησιάζει το "δ").

Βέβαια, ο Μουρίνιο κανονικά είναι Μοουρίνιο, όπως και ο Ζοζέ Μοουτίνιο.

Αν θέλουμε να το τραβήξουμε, ο Πορτογάλος θα προφέρει... Ζουζέ Μοουρίνιου, Κριστιάνου Ρονάλντου και Ρομπέρτου Κάρλους (πορτογαλικά μιλούν στην Βραζιλία), όπως και κάποτε στην διαφήμιση, αλλά... αφήστε τα αυτά.

Επίσης, Coentrão=Κοεντράουμ και seleção=σελεσάουμ, αλλά αφήστε το και αυτό...

Ισπανία

Σε αντίθεση με άλλες χώρες, ο τόνος στα ισπανικά... μετράει (ο... διαγώνιος, όχι η τελίτσα, πχ. Rodríguez), ενώ αν δεν υπάρχει τόνος, συνήθως τονίζεται η λέξη στην παραλήγουσα.

Λοιπόν, z=θ, c=θ όταν ακολουθείται από e και i, j=χ, ll=γι, g=γ και κάποιες φορές πιο βαρύ (γκ), αλλά g=χ όταν ακολουθείται από e και i, ενώ x=σ.

Β=β, ενώ λίγο τραβηγμένο για Ελλάδα είναι το v=μπ, καθώς κανονικά η ομάδα είναι Μπαλένθια όχι Βαλένθια!

Δεν λέω άλλα γιατί θα πέσει... γιαούρτι, απλά θα πω πως υπάρχουν διαφορές στην γλώσσα των Καταλανών και των Βάσκων και δεν πρόκειται να μπούμε στην διαδικασία.

Με λίγα μόνο παραδείγματα... Jordi Alba=Τζόρντι Άλμπα (όχι Χόρντι, ενώ το Ζόρντι είναι για... αυτοκτονία), Xabi=Τσάβι (όχι Σάβι), Josep=Τζουζέπ. Τα παραπάνω για Καταλονία, ενώ ας δούμε έναν Βάσκο... Xabi Alonso=Τσάμπι Αλόνσο (ούτε Σάβι, ούτε Τσάβι).

Ιταλία

Μεταξύ φωνηέντων, προφέρονται συνήθως: s=ζ (Gattuso=Γκατούζο, Ambrosini=Αμπροζίνι), ss=σ (Cassano=Κασάνο, Alessandro=Αλεσάντρο).

Το z=τζ, άλλες φορές βαρύ (Zambrotta=Τζαμπρότα), άλλες φορές ελαφρύ και πάει προς το "τσ" (grazie=γκράτσιε, forza=φόρτσα).

Το "zz" είναι συνήθως "τσ" (Pizza=Πίτσα), αλλά είναι και "τζ" (azzuri=ατζούρι).

Πρέπει ουσιαστικά να ξέρεις την προφορά κάθε λέξης ξεχωριστά!

ca=κα, co=κο, cu=κου, ανάλογα... ga=γκα, go=γκο, gu=γκου

ce=τσε, ci=τσι, ανάλογα... ge=τζε, gi=τζι

Gli=λι (άλλα όπως στην ελληνική επαρχία!) Gni=νι

che=κε, chi=κι, cche=κε cchi=κι

cci=τσι, cce=τσε

cca=κα, cco=κο, ccu=κου

Το "i" πριν από τα "a" και "ο" συνήθως δεν ακούγεται (Τζανλουΐτζι, Μάτζο, Τζοβίνκο, Τζακερίνι, Μπάτζο, Τζαλορόσι).

Ο τονισμός είναι συνήθως στην παραλήγουσα, υπάρχουν πολλά ονόματα όμως που τονίζονται στην προπαραλήγουσα (Σίριγκου, Φλόκαρι, Πέγκολο...).

Σε περιπτώσεις όπως... Antonio Di Natale, Morgan De Sanctis, Daniele De Rossi, δεν είναι τα πράγματα όπως στα ολλανδικά. Το "Ντι" και το "Ντε" δηλαδή γράφονται πάντα με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα.

Ιρλανδία

Δύο πράγματα μόνο:

1. Ο O'Dea προφέρεται O'Ντι και ο O'Shea προφέρεται Ο'Σέι (όχι Ο'Σι δηλαδή).

2. Stephen=Στίβεν (όχι Στέφεν)

Κροατία

Όλα τα ονόματα τονίζονται στην προπαραλήγουσα και αν έχουν μόνο δύο συλλαβές... στην παραλήγουσα.

Νίκιτσα Γέλαβιτς, Μάριο Μάτζουκιτς, Ίβαν Κέλαβα, Νίκολα Κάλινιτς κτλ... ενώ σε αντίθεση με όλες τις άλλες χώρες που το σωστό είναι Ντινάμο (Κιέβου, Βουκουρεστίου, Δρέσδης...), αυτή του Ζάγκρεμπ είναι Ντίναμο.

Μοναδική εξαίρεση που έχω συναντήσει είναι ο Προσινέτσκι, ο οποίος έχει Κροάτη πατέρα και μητέρα από την Σερβία (δεν γνωρίζω αν έχει πάρει το επίθετό της).

C=τσ, ενώ το "j" στην αρχή της λέξης είναι "γ" (Jelavic=Γέλαβιτς), στο τέλος δεν ακούγεται (Badelj=Μπάντελ), ενώ ενδιάμεσα γίνεται και "ι" και "γ" (Ognjen Vukojević=Όγκνιεν Βουκόγεβιτς).

Ουκρανία

Όπως και στα ρωσικά, δεν μπορείς να πεις πολλά με δεδομένο πως δεν πρόκειται για γλώσσα με λατινικούς χαρακτήρες.

Στην μεταφορά της σε αυτούς τα δεδομένα είναι σχεδόν ίδια με την Ρωσία... ch=τσ και sh=σ, kh=χ, ενώ το "v" προφέρεται περισσότερο "β" από "φ".

Είναι πιο περίεργα τα πράγματα όμως από τους Ρώσους. Το "ο" κάποιες φορές προφέρεται "α" και το "h"... "γκ" (Oleh Blokhin=Ολέγκ Μπλαχίν).

Για τους τονισμούς πρέπει απλά να ξέρεις την κάθε λέξη. Τόσα χρόνια ακούμε λάθος σχεδόν όλα τα ονόματα των Ουκρανών στην τηλεόραση.

Το σωστό είναι: Τιμοστσούκ, Βορόνιν, Ναζάρενκο, Γιαρμόλενκο, Γκοριάινοβ, Μαξίμ Κόβαλ, Ταράς Μιχάλικ, Μπογκντάν Μπουτκό, Ρουσλάν Ροτάν, Βιάτσεσλαβ Σεβτσούκ.



Σουηδία

Για μία δύσκολη γλώσσα με έξι διαλέκτους είναι δύσκολο να πεις πολλά.

J=γ, h=χ, w=β. Με βάση αυτά με τα ονόματα των ποδοσφαιριστών τα βγάζεις πέρα, με τον τονισμό σε παραλήγουσα περισσότερο και προπαραλήγουσα λιγότερο.

Τα ä και ö συνήθως προφέρονται "ε" (Pär Zetterberg=Περ Ζέτερμπεργκ).

Το μόνο περίεργο όνομα στην αποστολή είναι το Kim Källström, το οποίο προφέρεται... Κιμ Σέλστρεμ.

Το σωστό είναι Τόιβονεν και όχι Τοϊβόνεν, καθώς είναι Φινλανδός, ενώ βέβαια το σωστό είναι Ιμπραχίμοβιτς και όχι Ιμπραΐμοβιτς, αλλά θυμίζουμε πως είναι Βόσνιος.

Αγγλία

Ας πούμε για το "Rooney" και τα ονόματα με παρόμοια κατάληξη.

Δεν μπορείς να γράψεις Ρούνι ή Γουέμπλι. Το σωστό είναι Ρούνεϊ και Γουέμπλεϊ.

Άλλες φορές ακούγεται λιγότερο, άλλες περισσότερο αυτό το "ι" στο τέλος.

Οι φορές που δεν ακούγεται καθόλου είναι λίγες, όπως αυτή του Κλέβερλι της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Τα σωστά είναι: Leighton Baines=Λάιτον Μπέινς (όχι Λέιτον), Jermain Defoe=Τζερμέιν Ντεφόου (όχι Ζερμέιν Ντεφόε), John Ruddy=Τζον Ράντι (όχι Ρούντι / τερματοφύλακας 23άδας που τραυματίστηκε), Jack Butland=Τζακ Μπάτλαντ (τερματοφύλακας που αντικατάστησε τον Ράντι και τον αναφέρω για να προλάβω τα χειρότερα) και Phil Jagielka=Φιλ Τζαγκιέλκα (όχι Γιαγκιέλκα!)

Και μιας και μου δίνεται η ευκαιρία, το τηλέφωνο δεν το ανακάλυψε ο Γκράχαμ Μπελ, αλλά ο Γκρέιαμ Μπελ (Graham Bell)!

Γαλλία

Αν πρέπει να πεις ένα πράγμα μόνο, είναι πως τα πάντα τονίζονται στο τέλος. Αυτοί που πχ λένε... Βαλμπουένα πρέπει να πάνε φυλακή...

Για να ακούγεται το "e" στο τέλος της λέξης πρέπει να έχει τόνο (Zidane=Ζιντάν, Traoré=Τραορέ).

Τα "ll" είναι "γι", αλλά όχι πάντα (Lloris=Λορίς, Mirallas=Μιραλάς... ας είναι Βέλγος, γαλλικό είναι το επίθετο).

Το "s" στο τέλος τις περισσότερες φορές δεν ακούγεται (Nicolas=Νικολά), όπως και το "t" και το "d" (Giroud=Ζιρού), αλλά υπάρχουν πολλές που ακούγονται κανονικά (Mexès=Μεξές, Lloris=Λορίς, Payet=Παγέτ)

Το y=γ, αλλά στο τέλος της λέξης είναι "ι" (Ribery, Debuchy), ενώ u και ou=ου.

Το "g" μπροστά από e, i και y προφέρεται "ζ" (Giroud=Ζιρού), μπροστά από a, o και u προφέρεται "γκ" (Gaël Clichy=Γκαέλ Κλισί).

Η κατάληξη "in" προφέρεται "εν" (Marvin Martin=Μαρβέν Μαρτέν)

Υπάρχουν πολλά ακόμη, αλλά δεν προχωρήσουμε περισσότερο, μόνο ένα τελευταίο και πολύ σημαντικό...

Το "h" δεν προφέρεται ποτέ. Το σωστό είναι... Λουί Σαά (Louis Saha) και όχι Σαχά. Τα ονόματα αυτά που προφέρεται το "h" είναι παικτών από χώρες όπως το Μαρόκο, η Αλγερία και η Τυνησία.

Ο Ατέμ Μπεν Αρφά δηλαδή και Χατέμ να τον πεις είναι σωστό, καθώς προέρχεται από Τυνησία (Hatem Ben Arfa).

sport24.gr