Στις μέρες μας, η Ελλάδα μαστίζεται από την οικονομική κρίση, την ανέχεια, την υποδούλωση αφενός στα τριακόσια “παλληκάρια” μας και αφετέρου στους ξένους δανειοδότες. Καθένας βιώνει την δυσμενή αυτή κατάσταση από τη δική του οπτική γωνία. Πέρα όμως από τη μετά βίας επιβίωση των Ελλήνων, δε διακυβεύεται μονάχα η κινητή και ακίνητη περιουσία τους αλλά και η ενιαία πνευματική μας κληρονομιά, για την οποία είμαστε τόσο περήφανοι. Μιλώ πρωτίστως, για τη γλώσσα μας, όπως μας έχει παραδοθεί από αρχαιοτάτων χρόνων ως σήμερα.

Όπως γίνεται κοινά παραδεκτό, ο διαδικτυακός τόπος βρίθει από παραδείγματα αλλοίωσης της ελληνικής μας γλώσσας. Οι χρήστες του διαδικτύου προτιμούν να γράφουν σε διάφορα παράθυρα διαλόγου ελληνικά με αγγλικούς χαρακτήρες. Άραγε αυτή η προτίμηση οφείλεται στην ανία τους να αλλάξουν το πληκτρολόγιο από Αγγλικά σε Ελληνικά; Ή στην αποφυγή χρήσης του ελληνικού τόνου; Δεν μπορώ να πω με σιγουριά. Αυτό όμως που μπορώ να πω με πάσα βεβαιότητα, είναι ο κίνδυνος που ελλοχεύει πίσω από τη συγκεκριμένη χρήση: η αλλοίωση της γλώσσας μας.

Όταν γράφει κανείς σε μορφή greeklish, είναι εύκολο να ξεχάσει τη σωστή ορθογραφία των λέξεων. Τα φωνήεντα “η”, “ι”, “υ” αντικαθίστανται συνήθως από το αγγλικό “i” (sizitisi), το “θ” αναγράφεται ως 8 (π.χ. A8ina) ενώ το αγγλικό “ο” χρησιμοποιείται αντικαθιστώντας το “ω” της ελληνικής (agapo), κ.ο.κ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ενισχύεται η ανορθογραφία των λέξεων στα ελληνικά, είτε στον υπολογιστή είτε σε χαρτί. Επιπρόσθετα, η αποφυγή χρήσης του τόνου αποτελεί δυσάρεστο φαινόμενο. Δε χρησιμοποιούμε δα και το πολυτονικό σύστημα για να μας κουράζουν οι τόνοι και τα πνεύματα! Και όμως… Ή τους ξεχνούμε ή τους προσπερνούμε πάνω στις λέξεις.

Μια χώρα θα καταστραφεί αν εξουδετερωθεί η γλώσσα και η ιστορία της. Η ελληνική μας γλώσσα είναι το “καμάρι” των Ελλήνων που υποφέρει από ξενομανίες, γιατί οι ίδιοι οι Έλληνες την υποτιμούν πολύ, σε αντίθεση με τους ξένους που ενδιαφέρονται ειλικρινά να μάθουν ελληνικά. Σπάνια συναντά κανείς ένα άρθρο σε μια εφημερίδα ή σε ένα περιοδικό – συνήθως στο δεύτερο πιο έντονα – όπου να μην περιέχονται ξένες λέξεις ή φράσεις.

Εν κατακλείδι, θεωρώ απαραίτητη την αποδοκιμασία της χρήσης των greeklish, που είναι μια κακή συνήθεια των Ελλήνων, κυρίως των νεαρών ηλικιών, γιατί δεν ωφελεί ουσιαστικά κανέναν. Ακόμη και σε μια δουλειά που σχετίζεται με την καταγραφή κειμένων σε υπολογιστές, δύσκολα θα προσαρμοστεί ο γράφων greeklish. Ας γυρίσουμε όλοι το πληκτρολόγιό μας στα ελληνικά και ας μη δυσανασχετούμε με την πλουσιοπάροχη ελληνική γραφή. Μπορεί μερικοί να δυσκολευτούν κατόπιν μακρόχρονης χρήσης των greeklish, όμως αξίζει τον κόπο. Βέβαια, είναι δικαίωμα του καθενός να γράφει όπως θέλει. Παρ’ όλα αυτά, όταν εκθέτει μια άποψη για ένα θέμα, η άποψή του γραμμένη στα ελληνικά θα ήταν περισσότερο ευανάγνωστη, ευχάριστη και σεβαστή από το αναγνωστικό κοινό, χωρίς να προκαλεί κούραση στα μάτια. Ας μην αλλοιώσουμε το δώρο των προγόνων μας, έτσι όπως εξελίχθηκε μέσα στους αιώνες. Ας προσπαθήσουμε να προστατέψουμε τη γλώσσα μας την ελληνική, όπως την αξιοποίησαν ποιητές και πεζογράφοι του παρελθόντος. Τη γλώσσα μας έδωσαν ελληνική!

Πηγή:http://trionymo.blogspot.gr/

filologikos-istotopos.gr