Τετράχρονη μοναχοκόρη εν δράσει σε καλοκαιρινές διακοπές στα ελληνικά νησιά.
– Μαμά, βαριέμαι να κάθομαι στο τραπέζι στην ταβέρνα.
– Καλά παιδί μου, μπορείς να κατέβεις να παίξεις με τα παιδάκια που τρέχουν γύρω από τα τραπέζια (και που κινδυνεύουν από στιγμή σε στιγμή να μπουρδουκλώσουν τα γκαρσόνια και να φάνε τον δίσκο στο κεφάλι…κλπ κλπ αλλά λέμε τώρα…παιδιά είναι, καλοκαίρι, όλα επιτρέπονται…)
– Πάω! (με ενθουσιασμό)
Κατεβαίνει γρήγορα-γρήγορα από την καρέκλα και τρέχει προς τα παιδάκια…Πλησιάζει, κοντοστέκεται, τα κοιτάει, πάει να πει κάτι, μιλάνε εκείνα μεταξύ τους, μαζεύεται με ύφος απορημένο, μεταβολή και τρέχοντας πίσω στο τραπέζι με κατεβασμένα μούτρα.
– Γιατί παιδί μου δεν παίζεις με τα παιδάκια;
– Δεν θέλω.
– Γιατί δεν θέλεις, παιδί μου;
– Γιατί δεν μιλάνε ελληνικά…
– Αγάπη μου, (άντε τώρα να εξηγήσεις στο τετράχρονο) μιλάνε άλλη γλώσσα, ίσως αγγλικά ή ιταλικά ή ρωσικά (μάλλον Ιταλάκια θα είναι τα παιδάκια κάτι πήρε το αυτί μου) γιατί είναι από άλλη χώρα, είναι τουρίστες.
– Ναι δεν μιλάνε Ελληνικά. Μιλάνε «τουριστικά» και δεν τους καταλαβαίνω….
– Τι μιλάνε; (μάλλον δεν άκουσα καλά)
– «Τουριστικά», μαμά! «Τουριστικά»
– Μωρέ πήγαινε να παίξεις λέω εγώ. Δεν χρειάζεται να μιλάς την ίδια γλώσσα στο παιχνίδι, στο κυνηγητό και στην εξερεύνηση.
– ….
Η μικρή δεν πήγε ποτέ να παίξει με τα Ιταλάκια που έπαιζαν κυνηγητό, ούτε με την Ρωσιδούλα που έκανε πύργους στην άμμο με τα κουβαδάκια της δίπλα στα δικά της, ούτε με τα Αγγλάκια που κλώτσαγαν την μπάλα στην παραλία, ούτε και με τον μικρό Γάλλο που έπαιζε με τα playmobil το αγαπημένο της παιχνίδι. Τα «τουριστικά» δεν της ταίριαξαν ποτέ και δεν τόλμησε να δοκιμάσει καν να πλησιάσει. Από μακριά αφουγκραζόταν τις κινήσεις, την γλώσσα του σώματος και όσο και αν λαχταρούσε να πάει να μιλήσει, να παίξει, να γελάσει με τα άλλα παιδάκια δεν το έκανε ποτέ.
Σε μια τάξη γεμάτη από 20 άτομα διαφορετικών εθνικοτήτων, με μια παρουσίαση να παίζει στον προτζέκτορα στον τοίχο για την Ελλάδα, για την ζωή στην Αθήνα, για τις ομορφιές που πρέπει να δουν μέσα στους 12 μήνες που θα σπουδάσουν στην Ελλάδα, με μουσική υπόκρουση από Σπανουδάκη και Θεοδωράκη και slides από καταγάλανες παραλίες και ονειρικά καλοκαιρινά τοπία από νησιά του Αιγαίου, χτυπάει το κινητό τηλέφωνο (στην δόνηση).
«Σπίτι» βγάζει η οθόνη….
Διακόπτω την παρουσίαση ευγενικά…
– Ναι; (πάντα το σηκώνεις όταν είναι από το σπίτι)
– Θέλει να σου μιλήσει η μικρή.
– Έλα αγάπη μου! Τι κάνεις; Είμαι στην δουλειά δεν μπορώ να σου μιλήσω τώρα. Είμαι με κάτι παιδιά από άλλες χώρες και τους δείχνω για την Ελλάδα μας.
– Αλήθεια, μαμά; Τι γλώσσες μιλάνε;
– Μιλάνε Αγγλικά, Ινδικά, Ισπανικά, Νορβηγικά, Ιταλικά, πάρα πολλές γλώσσες, αλλά εγώ τους μιλάω αγ….. (παύση, δεν τελειώνω την φράση) …τους μιλάω «Τουριστικά», αγάπη μου, την ευκολότερη γλώσσα από όλες…..!
*Πότε μαθαίνουν ξένες γλώσσες οι Ευρωπαίοι με βάση το Εκπαιδευτικό τους σύστημα;*
ΤΣΕΧΙΑ: Από 6 ετών εάν συμφωνούν και οι γονείς.
ΕΣΘΟΝΙΑ: Εκμάθηση ξένων γλωσσών από 5 ετών σε ορισμένα νηπιαγωγεία.
ΓΑΛΛΙΑ: Εκμάθηση γλωσσών από το νηπιαγωγείο.
ΓΕΡΜΑΝΙΑ: Εκμάθηση ξένων γλωσσών στα περισσότερα νηπιαγωγεία.
ΙΤΑΛΙΑ: Διδασκαλία μιας ξένης γλώσσας (κυρίως Αγγλικά) από την Α’ Δημοτικού.
ΜΑΛΤΑ: Υποχρεωτικά τα Αγγλικά από 5 ετών.
ΡΟΥΜΑΝΙΑ: Διδασκαλία ξένων γλωσσών από το νηπιαγωγείο.
ΣΟΥΗΔΙΑ: Υποχρεωτική η ξένη γλώσσα από 7 ετών.
Σύμφωνα με έκθεση που δημοσίευσε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, τα παιδιά στην Ευρώπη αρχίζουν να μαθαίνουν ξένες γλώσσες από όλο και πιο μικρή ηλικία, τα περισσότερα ήδη ξεκινούν μεταξύ 6 και 9 ετών.
Τα τελευταία 15 έτη οι περισσότερες χώρες ή περιφέρειες μείωσαν την ηλικία έναρξης της υποχρεωτικής εκμάθησης ξένων γλωσσών, ενώ κάποιες προσφέρουν μαθήματα ξένων γλωσσών ήδη από την προσχολική ηλικία – η γερμανόφωνη κοινότητα του Βελγίου για παράδειγμα προσφέρει μαθήματα ξένων γλωσσών από την ηλικία των 3 ετών.
Στην έκθεση επιβεβαιώνεται ότι η διδασκαλία των αγγλικών ως ξένης γλώσσας είναι, με μεγάλη διαφορά, η πλέον διαδεδομένη σε σχεδόν όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και ακολουθούν τα γαλλικά, τα ισπανικά, τα γερμανικά και τα ρωσικά.
Κατά μέσο όρο, το 2009/10, το 60,8% της χαμηλότερης βαθμίδας της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης διδάχθηκε δύο ή περισσότερες ξένες γλώσσες – ποσοστό που αντιστοιχεί σε αύξηση ύψους 14,1% έναντι της περιόδου 2004/05.
Κατά την ίδια περίοδο, το ποσοστό των μαθητών της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης που δεν διδάχθηκε μια ξένη γλώσσα μειώθηκε από 32,5% σε 21,8%.
Τα αγγλικά είναι η πλέον διδασκόμενη ξένη γλώσσα και στις 32 σχεδόν χώρες που καλύπτει η έρευνα (27 κράτη μέλη, Κροατία, Ισλανδία, Λιχτενστάιν, Νορβηγία και Τουρκία) – από το 2004/2005 η τάση αυτή σημείωσε σημαντική αύξηση.
Στην χαμηλότερη βαθμίδα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και στην ανώτερη βαθμίδα της γενικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, το ποσοστό των μαθητών που μαθαίνουν αγγλικά υπερβαίνει το 90%.
Μόνο ένα μικρό ποσοστό μαθητών (0-5% ανάλογα με τη χώρα) διδάσκονται άλλες γλώσσες πλην των αγγλικών, γαλλικών, ισπανικών, γερμανικών και των ρωσικών.
Πηγή: via, via]
brightsideofmom.gr
