Εξαιτίας της σημερινής εμπλοκής του κλάδου μας στα γρανάζια του Ασφαλιστικού μας Ταμείου (ΟΑΕΕ, πρώην ΤΕΒΕ) χωρίς διασφάλιση προοπτικής, με συνεχώς αυξανόμενες απαιτήσεις, ενταγμένοι σε ένα σύστημα στο οποίο ουσιαστικά δεν ανήκουμε, διαπιστώνουμε ότι είμαστε καταδικασμένοι να γνωρίζουμε εκ των προτέρων την κατάληξη των εισφορών μας που αν μη τι άλλο δεν μας επιστρέφονται ποτέ δημιουργώντας ένα μοναδικό χαριστικό προηγούμενο στο όνομα της κάλυψης των εξόδων λειτουργίας ενός οργανισμού που εισπράττει αλλά δεν αποδίδει. Οι περίπου 7000 Ιδιοκτήτες ΚΞΓ πληρώνουν πάνω από 200.000 Ευρώ έκαστος στη διάρκεια της 35ετίας τους και παρόλα αυτά δεν αντιλαμβάνονται ότι τα χρήματά τους αξιοποιούνται προς το συμφέρον τους. Η Ιατρική περίθαλψη που παρέχεται και οι μηδενικές εφάπαξ απολαβές δεν μπορούν να ισοσκελιστούν με τη σύνταξη που κι αυτή πλέον απειλείται από την υπερχρέωση.
*7.000 ΙΚΞΓ χ 200.000 Ε = *1.400.000.000 Ευρώ
Έχουμε όμως επιλογές για καλύτερη τοποθέτηση των τεράστιων ποσών που αθροιστικά συγκεντρώνονται από το σύνολο των συναδέλφων ή θα πρέπει να αποδεχθούμε την παρούσα κατάσταση που έχει πάψει από καιρό να είναι ικανοποιητική; Υπάρχει ελπίδα να διασώσουμε τις οικονομίες μας παίρνοντας τις συντάξεις που πραγματικά μας αναλογούν, έχοντας αξιοπρεπή περίθαλψη καθώς και προσδοκία για το διαβόητο "εφάπαξ" από το οποίο έχουμε αποκλεισθεί -ίσως- καταχρηστικά;
Θα ήταν πρόκληση αν αξιοποιώντας τη δυναμική μας και τη συνοχή μας ζητούσαμε να ενταχθούμε σε ένα σύστημα αυτασφάλισης, δημιουργώντας ένα δικό μας ασφαλιστικό φορέα που θα διατηρούσε τις ίδιες εισφορές αλλά με διαφορετική φιλοσοφία και προοπτική για επιστροφή τουλάχιστον του 30% από το συνολικό ποσό του ασφαλισμένου ως "εφάπαξ" με τη συνταξιοδότησή του;
Θα ήταν πρόκληση αν ζητούσαμε να αναγνωρισθεί το Ταμείο Αρωγής, που ήδη λειτουργεί υποδειγματικά, ως ο επίσημος ασφαλιστικός μας φορέας αντικαθιστώντας το σημερινό ΟΑΕΕ στα πρότυπα τόσων και τόσων άλλων οργανισμών όπως το Ταμείο των Πολιτικών Μηχανικών;
Θα ήταν πρόκληση αν απαιτούσαμε ένα σημαντικό μέρος από τα σημερινά αδιάθετα του ποσού που ήδη έχει εισπράξει ο ΟΑΕΕ και που φυσιολογικά θα αντιστοιχεί στα τελευταία δέκα χρόνια εισφορών από όσα μέλη μας απομένει τουλάχιστον μια πενταετία μέχρι τη συμπλήρωση των συντάξιμων χρόνων τους, έτσι ώστε να ενισχυθεί το εγχείρημα;
3.000 μέλη της ΠΟΙΚΞΓ (με προοπτική 5ετίας και άνω) χ 50.000 Ευρώ = 150.000.000 Ευρώ
Είναι προφανές ότι θα αποτελούσε πλήγμα για τον ΟΑΕΕ η ταυτόχρονη αποχώρηση τόσων πολλών ασφαλισμένων υψηλής κλίμακας που ουσιαστικά μόνο συνεισφέρουν χωρίς να έχουν απαιτήσεις και χωρίς καν να θέλουν επιστροφή μέρους των χρημάτων τους. Ειδικότερα τώρα που οι συντάξεις θα μειωθούν σύμφωνα με τα νέα μέτρα, δεν ακούστηκε κάποια ανακοίνωση για μείωση των εισφορών των ασφαλισμένων. Η αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών είναι πιο πιθανή και αυτό από μόνο του μας καθιστά ακόμη καλύτερους "πελάτες" των ασφαλιστικών οργανισμών. Τέτοιους "πελάτες" κανένας δεν θα θέλει να τους χάσει!
Παρόλα αυτά, το Ταμείο Αρωγής της Palso - ως φυσικός υποδοχέας - θα μπορούσε να υποστηρίξει αυτή τη μετακίνηση των ασφαλισμένων, ειδικά αν αυτή η εισροή συνεπάγονταν την αυτονόητη οικονομική ενίσχυση που προαναφέρθηκε να ισοδυναμεί με τις εισφορές της τελευταίας δεκαετίας για κάθε Ιδιοκτήτη ΚΞΓ.
Η Αυτασφάλιση των συναδέλφων στο Ταμείο Αρωγής θα διασφαλίζει, εκτός από τη σύνταξη, ένα σεβαστό ποσοστό που θα προκύπτει από τη συνολική καταβολή του ασφαλισμένου στον οργανισμό ως εφάπαξ επιστροφή με τη συνταξιοδότησή του, κάτι που σήμερα δεν συμβαίνει από την πλευρά του ΟΑΕΕ.
Σήμερα τα μέλη των συλλόγων που ανήκουν στην Ομοσπονδία μας ανέρχονται σε πολλές χιλιάδες και θα μπορούσαμε για αυτό να θεωρηθούμε ικανοί να υποστηρίξουμε τη λειτουργία ενός τέτοιου είδους ασφαλιστικού οργανισμού στον οποίο θα ασφαλίζονται όλοι οι ιδιοκτήτες, κάτι που θα έχει σαν αποτέλεσμα να ενταχθούν στη δύναμή μας και άλλοι συνάδελφοι που αυτή τη στιγμή δεν είναι μέλη μας. Θα ήμουν ιδιαίτερα ευτυχής αν παράλληλα με τους σημαντικούς εκπαιδευτικούς μας στόχους η ΑΥΤΑΣΦΑΛΙΣΗ, μελλοντικά, αποτελέσει θέμα συζήτησης στους κύκλους της Ομοσπονδίας μας.
Γιώργος Λαυδαριάς
μέλος της PALSO Άρτας
Το κείμενο αυτό έχει ζωή αρκετών χρόνων και φυσικά φέρει την υπογραφή μου με την οποία αναλαμβάνω προσωπικά την ευθύνη για όσα γράφονται. Παρακαλώ τους συναδέλφους της Palso να το διαβάσουν
.
