Του Άρη Ιωαννίδη
Εδώ και κάποιους μήνες που η ιδιωτική εκπαίδευση βρίσκεται σε καθεστώς ομηρίας ελέω ΦΠΑ, κάποιοι άλλοι είναι πασιφανές ότι πλέουν σε πελάγη ευτυχίας. Πασιφανές μάλιστα είναι και το γεγονός ότι ζούμε σε μια χώρα όπου πάντα ο νόμιμος στοχοποιείται κι αποτελεί το μόνιμο εξιλαστήριο θύμα.
Ακούμε καθημερινά εδώ και χρόνια, δεκαετίες το ίδιο παραμύθι. Πάταξη της φοροδιαφυγής. Κάθαρση και εξυγίανση στο χώρο της οικονομίας. Ακούμε επίσης για το φαινόμενο της παραπαιδείας που ολοένα και θεριεύει και απειλεί. Ας τα βάλουμε σε μια σειρά κι ο νοών νοείτω.
Η φοροδιαφυγή – που γεγονός είναι ότι αποτελεί γάγγραινα της κοινωνίας μας – καλά κρατεί. Και το ανησυχητικό είναι ότι κάθε προσπάθεια πάταξής της – τουλάχιστον στο χώρο τη εκπαίδευσης – περισσότερο τη θεριεύει παρά την αποδυναμώνει. Κι εξηγούμαι. Κυνηγώντας ανηλεώς νόμιμες επιχειρήσεις όλο και περισσότεροι ολισθαίνουν στον φαύλο κύκλο των μαύρων ιδιαιτέρων και του αφορολόγητου χρήματος. «Γιατί να κάνω το μάθημα στο χώρο του φροντιστηρίου, όπου από παντού θα υπάρξουν περικοπές και να μην μαζέψω διακριτικά τα παιδιά σε κάποιο σπίτι, έχοντας και το φροντιστήριο ως κράχτη;» εύλογα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάθε συνάδελφος που προσπαθεί να κρατήσει ζωντανή την επιχείρησή του. Σ’ αυτήν την περίπτωση, λοιπόν, δεν πιστεύετε ότι δράστης και ηθικός αυτουργός έχουν το ίδιο μερίδιο ευθύνης;
Κάποιοι άλλοι μάλιστα «καλυπτόμενοι» πίσω από τη σιγουριά του δημοσίου, παρέχουν αφειδώς τις φροντιστηριακές του υπηρεσίες – πάντα «μαύρα» και στο απυρόβλητο – κατηγορώντας οι περισσότεροί εξ αυτών το νόμιμο φροντιστήριο στις σχολικές αίθουσες ενώπιον των μαθητών τους. Παράλογα πράγματα. Αλήθεια, γι’ αυτούς προβλέπεται να γίνει κάτι ή μόνο όσοι έχουν το σθένος να νομιμοποιήσουν τις υπηρεσίες τους μονίμως θα στοχοποιούνται; Κι αν είναι λίγα τα λεφτά του δημοσίου ήταν προσωπική τους επιλογή και πρέπει να τη σεβαστούν. Αυτός είναι ο πραγματικός αθέμιτος ανταγωνισμός. Όταν δηλαδή έχεις να ανταγωνιστείς ανθρώπους χωρίς υποχρεώσεις απέναντι στο κράτος, οι οποίοι ενόψει της νέας κατάστασης ΦΠΑ έχουν πολλούς λόγους να χαίρονται, γιατί αυξάνεται και η «πελατεία» τους. Πράγματι ποιος γονιός δε θα ήθελε να έχει τον καθηγητή σπίτι του, καθώς μάλιστα δεν τίθεται και κανένα θέμα ΦΠΑ; Ποιος τυφλός δεν θέλει το φως του; Και άσε τα υπόλοιπα «κορόιδα» να ψάχνουν τρόπους απορρόφησης του ΦΠΑ…
Αυτή είναι η πραγματική παραπαιδεία. Η παραπαιδεία της τραπεζαρίας, του σαλονιού, της κουζίνας. Η παραπαιδεία του μαύρου χρήματος. Δύο – τρεις ωρίτσες μάθημα το απόγευμα και υπερκαλύπτεται ο πρωινός μισθός. Και άσε το ΣΔΟΕ να κυνηγάει μονίμως τους άλλους. Ότιδήποτε έχει ταμπέλα και άδεια στοχοποιείται. Οτιδήποτε το «κρυφό» στο απυρόβλητο. Ελλάς το μεγαλείο σου…
Πηγή
