Τα παιδιά πληρώνουν την κρίση
Με το βαρύτερο τίμημα πληρώνουν την οικονομική κρίση τα μικρά παιδιά, καθώς η διάλυση των οικογενειών τους εξαιτίας της φτώχειας τα φέρνει αντιμέτωπα με την κατάθλιψη, ενώ παράλληλα τα εκθέτει σε επικίνδυνα μεταδοτικά νοσήματα, όπως το AIDS, που ξαναφουντώνει στην Αττική. Οι πιο πρόσφατες μελέτες των ψυχιατρικών νοσοκομείων της Αθήνας φανερώνουν πως η εθνική επιδημία κατάθλιψης, την οποία έχουν προκαλέσει στον ελληνικό λαό το άγχος, η απόγνωση και η αγωνία για το μέλλον, απλώνει πλέον τα δίχτυα της στα 9χρονα και τα 10χρονα ελληνόπουλα. Το σοκαριστικό εύρημα επιβεβαιώνεται από το γεγονός πως τα παιδιά του Λεκανοπεδίου Αττικής προσέρχονται ολοένα και συχνότερα στο γιατρό με φαινομενικά ανεξήγητα συμπτώματα, όπως κοιλιακά άλγη, πόνους στα πόδια και τα χέρια και δυνατούς πονοκεφάλους.
Όπως εξηγεί ο καθηγητής Ψυχιατρικής Ελευθέριος Λύκουρας, διευθυντής της Β΄ Ψυχιατρικής Κλινικής του Αττικού Νοσοκομείου, με τα συμπτώματα αυτά σωματοποιείται η κατάθλιψη στις τρυφερές ηλικίες. «Ο πονοκέφαλος δεν φείδεται της παιδικής και της εφηβικής ηλικίας, αλλά πλήττει εξίσου μικρότερους και μεγαλύτερους, επηρεάζοντας καθοριστικά την ποιότητα της ζωής, τις καθημερινές δραστηριότητες, την απόδοση στο σχολείο και την παραγωγικότητα» προσθέτει η συντονίστρια διευθύντρια του Νοσοκομείου «Γ. Γεννηματάς» και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Κεφαλαλγίας Κλημεντίνη Καραγεωργίου.
Όλες αυτές οι διαπιστώσεις επιβεβαιώνουν πως η ελληνική οικογένεια και ειδικότερα τα πιο ανυπεράσπιστα μέλη της, τα μικρά παιδιά, έχουν βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα. «Είναι πλέον επιβεβαιωμένο πως η κατάθλιψη δεν πυροδοτείται απλώς, αλλά προκαλείται από την οικονομική κρίση» τονίζει ο κ. Λύκουρας. Και συνεχίζει: «Οι κλήσεις στη γραμμή βοήθειας του ΕΠΙΨΥ για την κατάθλιψη αυξήθηκαν τον τελευταίο καιρό κατά 27%, και το 65% των ατόμων που καλούν είναι άντρες 30-45 ετών που συνήθως έχουν χάσει τη δουλειά τους ή νεαρότεροι, 18-30 ετών, οι οποίοι εργάζονται ακόμα αλλά φοβούνται ότι θα απολυθούν και θα προστεθούν στο διογκούμενο κύμα των ανέργων. Επιρρεπείς, ωστόσο, να παρουσιάσουν σοβαρό καταθλιπτικό επεισόδιο είναι και οι γυναίκες άνω των 45 ετών, που είναι χωρισμένες με παιδιά, χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση και δεν εργάζονται ή έχουν επάγγελμα χαμηλού κοινωνικού κύρους. Ειδικά οι μονογονεϊκές οικογένειες επωμίζονται το μεγαλύτερο βάρος, καθώς, εκτός από μειωμένα εισοδήματα, δεν έχουν και με ποιον να μοιραστούν τους φόβους και την ανασφάλειά τους» υπογραμμίζει ο ειδικός. Στις μονογονεϊκές οικογένειες που δοκιμάζονται βαθύτατα από την οικονομική κρίση ανήκουν και όσες μητέρες έχουν παιδί το οποίο υποφέρει από σπάνιο νόσημα. Όπως εξηγεί η πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Σπάνιων Νοσημάτων Μαριάννα Λάμπρου, συνήθως τα ζευγάρια αυτά χωρίζουν γιατί οι άντρες δεν αντέχουν το βάρος της ασθένειας, κι έτσι οι μητέρες με τα άρρωστα παιδιά μένουν μόνες να αντιμετωπίσουν, εκτός από την ίδια την ασθένεια, και την πλήρη κατάρρευση των υπηρεσιών υγείας.
Χρήση ουσιών και αυτοκτονίες
Η εξάπλωση της κατάθλιψης στις μικρές ηλικίες συμπαρασύρει και την αύξηση της αυτοκτονικότητας, ειδικά στους εφήβους. Επίσης, ανάβει το πράσινο φως και στη χρήση παράνομων ουσιών, ενώ περισσότερο επιρρεπή σε τέτοιου είδους συμπεριφορές είναι τα παιδιά που ζουν σε προβληματικές οικογένειες, με γονείς οι οποίοι τα κακομεταχειρίζονται ή κάνουν οι ίδιοι κατάχρηση ουσιών. Η αναπληρώτρια καθηγήτρια Ψυχιατρικής και πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ Μένη Μαλλιώρη τονίζει πως η αύξηση των αυτοκτονιών συνεχίζεται το α΄ πεντάμηνο του 2012, παρουσιάζοντας άνοδο κατά 22%, αλλά, όπως επισημαίνει ο κ. Λύκουρας, το πρόβλημα συνδέεται με ψυχοπαθολογικές καταστάσεις και τα απονενοημένα διαβήματα δεν γίνονται στα καλά καθούμενα, χωρίς να υποβόσκει ψυχική διαταραχή. Ωστόσο τους ειδικούς προβληματίζει το γεγονός πως ολοένα και περισσότεροι έφηβοι επιχειρούν να βάλουν τέλος στη ζωή τους, νιώθοντας εγκλωβισμένοι σε έναν κόσμο δίχως αύριο.
Ενδημία AIDS στο Λεκανοπέδιο
Σαν να μην έφταναν το άγχος, η κατάθλιψη, οι δυνατοί πονοκέφαλοι και οι σκέψεις αυτοκτονίας, τα παιδιά και οι έφηβοι του Λεκανοπεδίου Αττικής έχουν να αντιμετωπίσουν και την αναζωπύρωση του AIDS, καθώς και της ηπατίτιδας C, που θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους. «Η τρομακτική αύξηση των τοξικομανών στην Αττική και η ανακύκλωση των χρησιμοποιημένων συρίγγων προκάλεσαν ενδημία του AIDS στο Λεκανοπέδιο» επισημαίνει η πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ Μένη Μαλλιώρη, προσθέτοντας πως για πρώτη φορά στα ελληνικά χρονικά οι τοξικομανείς καθίστανται κύρια ομάδα ατόμων με συμπεριφορά υψηλού κινδύνου, αφήνοντας στη δεύτερη θέση τους ομοφυλόφιλους άντρες. Η αυξημένη προσέλευση νεαρών αντρών στο ΚΕΕΛΠΝΟ προκειμένου να εξεταστούν για AIDS, μετά τις συνευρέσεις τους με αλλοδαπές ιερόδουλες που είναι στην πλειονότητά τους τοξικομανείς, αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου, καθώς, όπως επιβεβαιώνει η κ. Μαλλιώρη, οι έλεγχοι που έγιναν στα ιδιωτικά μικροβιολογικά κέντρα ήταν τουλάχιστον δεκαπλάσιοι.
«Κλειδί» η οικογένεια στη διαχείριση της κρίσης
Όπως εξηγεί ο κ. Λύκουρας, στην πρόληψη και την αντιμετώπιση της κατάθλιψης καθοριστικό ρόλο παίζουν ο χαρακτήρας κάθε ανθρώπου και ο τρόπος που χειρίζεται τις κρίσεις και το άγχος. «Όσο καλύτερα θωρακισμένοι είμαστε, τόσο το καλύτερο. Επίσης, άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας που εκτέθηκαν σε τέτοιου είδους περιστατικά πριν από χρόνια και έμαθαν να διαχειρίζονται κρίσεις απέκτησαν δεξιότητες, οπότε τώρα βρίσκονται σε προνομιακή θέση. Εξίσου σημαντικό ρόλο παίζει το συγγενικό περιβάλλον, καθώς η οικογένεια μπορεί πρώτη να υποπτευτεί ότι κάποιο μέλος της υποφέρει. Αλλαγές στη συμπεριφορά, τον ύπνο, το φαγητό ή εκδήλωση ευερεθιστότητας αποτελούν προειδοποιητικά σημάδια πως κάτι δεν πάει καλά. Η έγκαιρη διάγνωση είναι σημαντική και δίνει στους ειδικούς τη δυνατότητα να επέμβουν επιτόπου, με νοσηλεύτριες ή κινητές μονάδες οι οποίες κάνουν επισκέψεις κατ’ οίκον».
Συμβουλές αυτοβοήθειας
Εκτός από την υποστήριξη που προσφέρουν οι ψυχίατροι, οι ειδικοί εξηγούν πως μπορούμε και μόνοι μας να βοηθήσουμε τον εαυτό μας, ειδικά αν έχουμε χάσει την εργασία μας και έχουμε πέσει σε μελαγχολία. Ο κ. Λύκουρας επισημαίνει πως είναι σημαντικό να διατηρήσουμε την ελπίδα, να έχουμε μια προοπτική. «Μπορούμε να απευθυνθούμε στους τοπικούς συλλόγους και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις που έχουν αναπτύξει εθελοντική δράση και βοηθούν αναξιοπαθούντες, καθώς και στην εκκλησία. Να δεχτούμε ελαστικές μορφές εργασίας με μερική απασχόληση, που είναι προτιμότερη από την ανεργία. Τέλος, όσοι μπορούν, να μεταφερθούν σε αγροτικές περιοχές, όπου το κόστος διαβίωσης είναι πολύ μικρότερο και το άγχος αισθητά λιγότερο».
Της Αλεξίας Νάνου
citypress.gr/
