Για χιλιάδες νέους της Θεσσαλονίκης και της ευρύτερης περιοχής της Μακεδονίας το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο ήταν το «διαβατήριο» για σπουδές στην Ιταλία.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Επειτα από 51 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας στα πολιτιστικά δρώμενα της Θεσσαλονίκης, το Ιταλικό Μορφωτικό Ινστιτούτο κλείνει με απόφαση της ιταλικής κυβέρνησης. Σβήνει μαζί του ένα κομμάτι της ιστορίας της πόλης.
Συνεχιστής της μεγάλης παράδοσης των ιταλικών σχολείων που λειτουργούσαν στη Θεσσαλονίκη από τα τέλη του 19ου αιώνα, με τεράστια συμβολή στην προσέγγιση των πολιτισμών των δύο χωρών, θυσιάζεται τώρα στον βωμό της οικονομικής κρίσης που πλήττει (και) την Ιταλία.
Ο δήμαρχος κ. Γιάννης Μπουτάρης πληροφορηθείς την εξέλιξη έκανε λόγο για «μεγάλο πλήγμα», στον πολιτισμό της πόλης. «Οι δεσμοί της Θεσσαλονίκης με την Ιταλία είναι και παλιοί και ισχυροί. Η παρουσία του ινστιτούτου, μετέφερε κάτι από την πολυπολιτισμική αύρα που τύλιγε την πόλη την εποχή του Μεσοπολέμου και νωρίτερα. Το κλείσιμό του αφαιρεί από το κοσμοπολίτικο προφίλ της...» είπε στην «Κ».
«Ο πολιτισμός στη Θεσσαλονίκη γίνεται φτωχότερος και το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο χάνει έναν σημαντικό συνεργάτη» δήλωσε ο πρύτανης του ΑΠΘ κ.Γιάννης Μυλόπουλος. «Είχαμε συνεργαστεί στο παρελθόν πολλές φορές. Κρίμα, ήταν ένα ζωντανό κύτταρο πολιτισμού για την πόλη», πρόσθεσε.
Αν από την ίδρυσή του, το 1963, υπήρξε το δεύτερο «σπίτι» για τα μέλη της ιταλικής παροικίας στη Θεσσαλονίκη, για χιλιάδες Ελληνες νέους της Θεσσαλονίκης και της ευρύτερης περιοχής της Μακεδονίας ήταν το «διαβατήριο» για σπουδές στην Ιταλία.
Ο κ. Θόδωρος Ιωαννίδης και επιστήθιος φίλος του Ουμπέρτο Εκο, υπήρξε μαθητής αλλά και καθηγητής της ιταλικής γλώσσας στο ινστιτούτο. «Στη δεκαετία του ‘60 η ιταλική γλώσσα ήταν κάπως της μόδας και πολλοί νέοι συνέρρεαν στο ινστιτούτο για να τη μάθουν. Η έκρηξη όμως έγινε στη δικτατορία, κατά τη διάρκεια της οποίας κάθισαν στα θρανία του για να μάθουν τη γλώσσα και να φύγουν στην Ιταλία για σπουδές, αρκετές χιλιάδες νέοι. Δίδαξαν άνθρωποι, όπως ο Εντοάρντο Ταντέο, που άφησαν εποχή στα γράμματα...».
Κουβάλησε στους ώμους του βαρύ ιστορικό φορτίο, καθώς κλήθηκε να διαχειριστεί την κληρονομιά μιας σπουδαίας ιταλικής παρουσίας στη Θεσσαλονίκη, στα γράμματα με τη λειτουργία προπολεμικά έξι σχολείων στα οποία φοίτησαν νέοι των εθνοτήτων που συγκροτούσαν τότε το πολυεθνοτικό μωσαϊκό της πόλης, στην πολεοδομική της ταυτότητα με αρχιτέκτονες (Ποζέλι, Αριγκόνι, Μοδιάνο, κ.ά.) που άφησαν πίσω τους ως προίκα κομψοτεχνήματα όπως η Βίλα Αλατίνι, το σημερινό κτίριο του ΥΜΑΘ, το Γ΄ Σώμα Στρατού, το Γενί Τζαμί, κ.ά.
Παραμονές της γνωστοποίησης της απόφασης της ιταλικής κυβέρνησης, σε μια συγκινητική τελετή, απονεμήθηκαν από το Ινστιτούτο, σε συγγενείς, τα απολυτήρια Εβραιόπουλων που σπούδαζαν πριν από τον πόλεμο σε ιταλικά σχολεία αλλά δεν πρόλαβαν να τα παραλάβουν διότι οδηγήθηκαν στα κρεματόρια. Ηταν πιθανότατα και το κύκνειο άσμα του...
http://www.kathimerini.gr
