Τα... μαλλιά τους τραβάνε στελέχη του υπουργείου Οικονομικών και αναρωτιούνται ποιος είχε τη φαεινή ιδέα αφενός να προτείνει την επιβολή ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση και αφετέρου να ανεβάσει τόσο πολύ τον πήχη των προσδοκώμενων εσόδων, καθιστώντας σχεδόν απαγορευτική την άρση του μέτρου.
Γιώργος Παππούς
Πέρα από το προφανές πολιτικό κόστος και το αλαλούμ, η κριτική εστιάζεται στο ότι κανείς απ' όσους σκέφτηκαν, πρότειναν και συμφώνησαν το μέτρο δεν συνυπολόγισαν τη «χασούρα» του Δημοσίου από τους συμψηφισμούς εισροών-εκροών ΦΠΑ, που θα μπορούν να κάνουν εφεξής σχολεία και φροντιστήρια.
Εως σήμερα, ένα φροντιστήριο ή ένα σχολείο δεν έχει τη δυνατότητα να εκπέσει ο ΦΠΑ που καταβάλλει για την αγορά αναλώσιμων ή για επισκευές στις εγκαταστάσεις του. Από εδώ και πέρα, αν τελικά ισχύσει το μέτρο, ο ΦΠΑ 23% στα δίδακτρα θα μπορεί να συμψηφίζεται με το ΦΠΑ των αναλώσιμων, των επισκευών κ.λπ. και ο μεγάλος κίνδυνος -όπως επισημαίνουν στελέχη του οικονομικού επιτελείου με μακρά εμπειρία- είναι να πλημμυρίσει η αγορά από πλαστά και εικονικά τιμολόγια (π.χ. για επισκευές-μαϊμού), με τα οποία κάποιοι... πονηροί όχι μόνο δεν θα επιβαρυνθούν από το μέτρο του ΦΠΑ αλλά θα έχουν και κέρδος, ζημιώνοντας το Δημόσιο.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους, που συνοδεύουν τη διάταξη για τον ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία, το δημοσιονομικό όφελος σε ετήσια βάση είναι περίπου 260 εκατ. ευρώ, ενώ πάνω από 50-60 εκατ. ευρώ έχει υπολογιστεί το... κέρδος για τον Προϋπολογισμό από την επιβολή ΦΠΑ στα φροντιστήρια.
«Ποιος τα υπολόγισε αυτά;», αναρωτιούνται με οργή τα ίδια στελέχη, επισημαίνοντας ότι, εκτός από τη χασούρα λόγω συμψηφισμών ΦΠΑ, έχει ήδη... ανθίσει το φαινόμενο των εικονικών αποδείξεων ή ακόμα και των «μαύρων» υπηρεσιών εκπαίδευσης, που μετατρέπουν σε μπούμερανγκ το επίμαχο μέτρο.
