ΤΟ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑ ΤΗΣ ΔΥΣΛΕΞΙΑΣ

Πριν λίγα χρόνια έμαθα κάτι για τον εαυτό μου..κάτι σημαντικό..κάτι που επηρέασε την ζωή μου για 35 χρόνια.. κάτι που αν το γνώριζα νωρίτερα θα είχα αποφύγει πολλές λανθασμένες επιλογές στη ζωή μου… ίσως δεν θα ήμουν εγώ… έμαθα ότι έχω νευρολογική διαταραχή (δυσλεξία), ναι στα 30 μου χρόνια έμαθα ότι έχω ειδική δυσκολία μάθησης , από την φύση μου είχα μια ανικανότητα να κατανοήσω, να θυμηθώ, να γράψω ακόμα και να μετρήσω.. τόσα χρόνια είχα πολλά ερωτηματικά ως προς την διαφορετικότητα του εαυτού μου.

Μήπως δεν είμαι έξυπνη; μήπως φταίω εγώ; Πολλά ερωτηματικά που μου δημιουργούσαν μια χαμηλή αυτοεκτίμηση για τον εαυτό μου και κατά συνέπεια μια αίσθηση κατωτερότητας προς τον κοινωνικό μου περίγυρο.

Όταν ήμουν μικρή η κοινωνία αλλά και το σχολικό περιβάλλον είχαν μια ελλιπή ενημέρωση ως προς την δυσλεξία. Κανένας δεν εστίασε στο παθογόνος πρόβλημα μου αντίθετα όλοι με περιθωριοποιούσαν με βάση τον χαρακτήρα, είμαι σίγουρη ότι πολλά παιδιά της εποχής μου μεγάλωσαν με άγνοια των παρόμοιων εκ της φύσης τους πρόβλημα.

Η δυσλεξία επηρέασε πολλές πλευρές της διαμόρφωσης του χαρακτήρα μου και η άγνοια της την εξέλιξη της.

Κοινωνικά, ψυχολογικά αλλά και εκπαιδευτικά αν το γνώριζα θα ήμουν ένας άνθρωπος με αποδεκτά χαρακτηριστικά αντί αυτού έγινα ένα πλάσμα δίχως πρωτοβουλία με χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση , αντικοινωνική με τους ανθρώπους αλλά και μοναχική αποδεχθέντας τον αρνητικό κόσμο μου δίχως να καλλιεργώ τον θετικό.

Σαν παιδί θυμάμαι χαρακτηρισμούς όπως, ‘’ανυπάκουη’’, ‘’τεμπέλα’’, ‘’χαζή’’ και ‘’αδιάφορη’’. Το αδιάφορη στη συνέχεια δίχως να το καταλάβω έγινε ανεύθυνη. Ποτέ δεν τελείωνα μια πρόταση . Οι πολύπλοκες λέξεις με μπέρδευαν εξίσου οι αντωνυμίες και τα ρήματα. Δεν τα πήγαινα ποτέ καλά με τον χρόνο και τον προσανατολισμό.. αργότερα αργούσα στα ραντεβού μου το οποίο με έκανε μη συνεπής στις υποχρεώσεις μου. Μπέρδευα την ακολουθία των μαθημάτων γιατί με ταλαιπωρούσε η μνήμη μου.

Τα γράμματα μου ποτέ δεν εξελίχθησαν αλλά παρέμειναν ορνιθοσκαλίσματα. Μπέρδευα το βήτα με το δέλτα και το θήτα με το φι. Η σχολική ενσωμάτωση ήταν δύσκολη μερικές φορές ανύπαρκτη. Στα 30 μου χρόνια παρακολούθησα ένα σεμινάριο δυσλεξίας και άρχισα να βρίσκω πολλά κοινά σημεία της μορφής αυτής με τον εαυτό μου, και τότε κατάλαβα, παρακολούθησα και δεύτερο σεμινάριο, διάβασα και ερεύνησα πάνω στη μαθησιακή δυσκολία , και προσπάθησα να αντιμετωπίσω και να καταπολεμήσω ότι μπορούσα πια. Η ανασφάλεια ξεπεράστηκε .

Αν το γνώριζαν οι γονείς μου θα με βοηθούσαν να μην βιώσω την απόρριψη..

Αν το γνώριζαν οι καθηγητές θα μου παρείχαν ενθάρρυνση ρεαλιστικών στόχων .

Η αποδοχή και η αναγνώριση του προβλήματος είναι το πρώτο βήμα από τους γονείς για την αντιμετώπιση της δυσλεξίας μετέπειτα κυριαρχεί ο σεβασμός , η αποδοχή και η κατανόηση . Ένα σταυροδρόμι σημαντικό για την διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός παιδιού . Κανένα παιδί δεν είναι ‘’προβληματικό’ ‘ είναι απλά αποδέκτης συναισθημάτων , λέξεων και πράξεων. Τα μηνύματα που λαμβάνει είναι ταυτόσημα από τις συμπεριφορές του οικείου περιβάλλοντος και είναι αυτά που θα καθορίσουν την μεταβολή του χαρακτήρα του, τα πρότυπα του αλλά και τις μελλοντικές επιλογές του.

Η δομή της κοινωνίας μας πλέον με την ενημέρωση και τις υπηρεσίες που παρέχει δεν δικαιολογεί την άγνοια της εστίασης της μαθησιακής αυτής δυσλειτουργίας ενός παιδιού καθώς η αντιμετώπιση της προλαμβάνει ακόμα πιο καταστροφικές συνέπειες για το ίδιο.

Μ.Κ

xenesglosses.eu