Σύμφωνα με Υπουργική Απόφαση (πατήστε εδώ) θα γίνουν μόνο 225 μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών στα σχολεία της χώρας, 40 εκπαιδευτικοί στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, εκ των οποίων 5 δάσκαλοι και 35 νηπιαγωγοί. Αντίστοιχα, στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, θα διοριστούν 185 άτομα και οι μισοί από αυτούς θα είναι φιλόλογοι.
Από τα στοιχεία έρευνας του ΓΓ της ΟΛΜΕ Θέμη Κοτσιφάκη (πατήστε εδώ) προκύπτει πως το Σεπτέμβριο, μετά τις συνταξιοδοτήσεις, θα υπηρετούν στα σχολεία 326 λιγότεροι εκπαιδευτικοί ξενόγλωσσων κλάδων.
Ιδιαίτερα οργισμένοι από την αρνητική αυτή εξέλιξη είναι οι συνάδελφοι, διοριστέοι του ΑΣΕΠ 2008 (60%) και εγγεγραμμένοι στον Ενιαίο Πίνακα Διορισμών (40%), που και φέτος παραμένουν αδιόριστοι, αν και σύμφωνα με το νόμο θα έπρεπε να έχουν διοριστεί ήδη από το 2010.
Παραθέτουμε παρακάτω απόσπασμα από επιστολή συναδέλφου Γερμανικής, διοριστέου του ΑΣΕΠ 2008 (τα πλήρη στοιχεία του είναι στη διάθεση του ΔΣ της Πανελλήνιας Ένωσης) προς τον Υπουργό Παιδείας:
"Αξιότιμε κύριε Αρβανιτόπουλε,
Πως θα αισθανόσασταν αν παίζατε σε ένα παιχνίδι ή συμμετείχατε σε έναν αγώνα, όπου σύμφωνα με τους κανόνες, θα κερδίζατε σε κάθε μάχη από την αρχή ως το τέλος, αλλά δεν θα παίρνατε ποτέ το έπαθλο του νικητή, διότι μόλις φτάνατε στο βάθρο, θα σας έλεγαν πως άλλαξαν οι κανόνες και δεν υπάρχει καμία επιβράβευση για εσάς; Και δεν μιλάμε για ένα παιχνίδι, όπως η Μονόπολη ή το Σκράμπλ, ούτε καν για ένα αγώνισμα, όπως αυτά τα σκληρά και δύσκολα της Ολυμπιάδας. Μιλάμε για το παιχνίδι της ζωής, της ίδιας της ύπαρξης και της επιβίωσης μας. Το πιο επίπονο και κρίσιμο παιχνίδι από όλα.
Σε αυτόν τον δίκαιο και τόσο δύσκολο αγώνα ,σε έναν στίβο όπου πέσαμε και σηκωθήκαμε πολλές φορές, όπου ματώσαμε, πονέσαμε, κλάψαμε, οργιστήκαμε, ποδοπατηθήκαμε από άλλους που παίζανε βρώμικα, σηκωθήκαμε, ξαναβρήκαμε κουράγιο αρκετές φορές και τελικά καταφέραμε να είμαστε μέσα στους πρώτους. Ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους με τους οποίους ανταγωνιστήκαμε. Λίγο χάρη στην τύχη, λίγο χάρη στην επιμονή και πολύ χάρη στην σκληρή προσπάθεια, έγινε αυτό που από την αφετηρία έμοιαζε κάπως με θαύμα. Η χαρά μας ήταν μεγάλη. Και μη φανταστείτε πως το βραβείο μας ήταν η δόξα, τα χρήματα, η λάμψη, η δύναμη ή κάτι που θα άλλαζε τη ζωή μας αποφασιστικά. Ήταν απλά μια θέση στον ήλιο, μια θέση εργασίας επάνω στο αντικείμενο μας.
Ουσιαστικά μας δόθηκε η ευκαιρία να ασκήσουμε το επάγγελμα μας, αφού κρίθηκε πως εκπληρούμαι τα απαραίτητα στοιχεία καλύτερα από κάποιους άλλους, όπως οι μηχανισμοί που εκπροσωπείτε το ορίσανε. Δυστυχώς αποφασίσανε οι ίδιοι που μας τάξανε αυτή την <<ανταμοιβή>>, πως δεν πρόκειται να την πάρουμε, γιατί δεν τους είμαστε χρήσιμοι τώρα και άρα πρέπει να μείνουμε στον πάγο για ένα, δυο, τρία, τέσσερα, πέντε χρόνια, όσα χρειαστεί..
Όμως δεν είμαστε μηχανές που θα μας βάλετε σε λειτουργία όποτε θελήσετε κύριε Υπουργέ. Είμαστε άνθρωποι με συναισθήματα που έχουν πληγωθεί ανεπανόρθωτα, με όνειρα που μείνανε ανεκπλήρωτα κι ας κάναμε όλα όσα έπρεπε για να υλοποιηθούν, με σχέδια για τη ζωή τα οποία δεν μας αφήνουν να τα πραγματοποιήσουμε…
deutsch.gr
