Ο Πρόεδρος της ΟΕΦΕ κ. Βαφειαδάκης στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων για τη ρύθμιση των φροντιστηρίων
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΦΕΙΑΔΑΚΗΣ (Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδος Ο.Ε.Φ.Ε.):
Κύριε Πρόεδρε, κύριε Υπουργέ, αξιότιμοι κύριοι Βουλευτές, αγαπητοί συνάδελφοι εκπρόσωποι των Φορέων, θα ήθελα να ξεκινήσω με το ότι εντελώς αιφνιδιαστικά χθες το βράδυ στις διακοπές μου ενημερώθηκα, ότι μπήκε ένα ζήτημα που αφορά τα φροντιστήρια και τα κέντρα ξένων γλωσσών. Αυτό είναι κάτι πρωτοφανές και μάλιστα έρχεται σε μια στιγμή που έχουμε ζητήσει κατ’ επανάληψη ακρόαση από το Υπουργείο Παιδείας γραπτά ή προφορικά, όποτε είχα την τύχη να συναντήσω σε εξωτερικούς χώρους τον Υπουργό και δεν μας έχει δεχτεί.
Άρα, λοιπόν, ξεκινώ με αυτό, γιατί θέλω να δείξω τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας σε έναν κλάδο σκληρά εργαζομένων, γιατί οι ιδιοκτήτες φροντιστηρίων και κέντρων ξένων γλωσσών δεν είναι ούτε εκπρόσωποι μεγάλων εκπαιδευτηρίων ούτε ο ΣΕΒ, αλλά είναι σκληρά αυτοαπασχολούμενοι, οι οποίοι με πολύ μεγάλη δυσκολία τα φέρνουν βόλτα. Θέλω, λοιπόν, να πω, ότι το άρθρο που βλέπετε είναι προϊόν μονομερούς επεξεργασίας από το Υπουργείο, γιατί δεν είχε τη δυνατότητα να ακούσει τις δικές μας απόψεις. Νομίζω, ότι θα ήταν πολύ καλύτερο, εάν είχαν ακουστεί και οι δικές μας απόψεις και ελπίζω, ότι στο μέλλον δεν θα ακολουθηθεί η ίδια διαδικασία, γιατί ακούω, ότι έρχονται και άλλες ρυθμίσεις που αφορούν τη δουλειά μας.
Επί της ουσίας, όμως, θα ήθελα να ξεκινήσω με το τι αφορά το άρθρο σχετικά με τα ιδιωτικά φροντιστήρια. Το πρώτο είναι, ότι με την παράγραφο 1, ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Θα πρέπει, δηλαδή, ένα φροντιστήριο να καταθέτει το πρόγραμμα σπουδών, τον αριθμό των μαθητών κ.λπ. στην οικεία δευτεροβάθμια εκπαίδευση και αυτό είναι κάτι που με πάρα πολύ δύσκολο να γίνει, διότι τα προγράμματα σπουδών των φροντιστηρίων δεν είναι τυπική εκπαίδευση, αλλά είναι μη τυπική εκπαίδευση.
Τα προγράμματα καταρτίζονται σύμφωνα με τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, που έχουν οι μαθητές, τις οποίες ζητούν πολλές φορές. Π.χ. έρχεται ένα παιδί μέσα στη μέση της χρονιάς και λέει « έχω εκεί μια δυσκολία και θέλω να μου κάνετε μια έξτρα παρέμβαση» και αυτό είναι κάτι που μας δημιουργεί μια πάρα πολύ μεγάλη γραφειοκρατία, που έχει και οικονομικό και διοικητικό κόστος, όπως καταλαβαίνετε. Αυτό θεωρώ, ότι πρέπει να αλλάξει, γιατί σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μπερδεύονται το Υπουργείο Παιδείας με το Υπουργείο που αφορά τα δικαιώματα των εργαζομένων καθηγητών στα φροντιστήρια. Δεν έχουμε καμία δυσκολία να δεχτούμε τον οποιοδήποτε έλεγχο που αφορά είτε τα τυπικά προσόντα των διδασκόντων είτε εάν ασφαλίζονται κανονικά ή όχι. Αυτό είναι στην απόλυτη ευχέρεια της πολιτείας και να το κάνει.
Εκείνο, όμως, το οποίο μας ενοχλεί είναι, ότι αφού τα έχει αυτά τα στοιχεία και αφού από το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ φαίνεται ποιος εργάζεται, που εργάζεται και ποιες ώρες εργάζεται, για ποιο λόγο πρέπει ξανά να τα κάνουμε και κάθε φορά που αλλάζουμε το πρόγραμμα σπουδών, θα πρέπει να το υποβάλουμε στην οικεία δευτεροβάθμια εκπαίδευση;
Κύριε Υπουργέ, αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να το δείτε, να το μελετήσετε και εκτιμώ, ότι θα πρέπει να το διορθώσετε. Ειδικά, στην έναρξη των προγραμμάτων ή στις περιόδους των εξετάσεων ή στις περιόδους που κάνουμε επαναλήψεις αλλάζουν διαρκώς τα προγράμματα και έχουμε τη δυνατότητα να τα δηλώνουμε ηλεκτρονικά στο ΕΡΓΑΝΗ.
Ξαναλέω, ότι είμαστε φανατικά υπέρ της νομιμότητας. Ένα δεύτερο σημείο που θα ήθελα να σταθώ, είναι το σημείο όπου αναφέρεται ότι «οι 21 ώρες απασχόλησης δίνουν πλήρη ασφάλιση και 25 ένσημα στους εργαζόμενους στα φροντιστήρια και μάλιστα, χωρίς αυτό υποχρεωτικά να κατανέμεται σε πέντε ημέρες την εβδομάδα», μπορεί σε δύο ή τρεις μέρες την εβδομάδα, εάν κάποιος κάνει 21 ώρες να παίρνει 25 ένσημα το μήνα.
Πρώτα απ’ όλα, θα διατυπώσω την ευχή, να μπορούσαμε και εμείς με 21 ώρες δικού μας μαθήματος, να πληρώνουμε και τις δικές με ασφαλιστικές εισφορές θα ήμασταν ιδιαίτερα ευτυχείς, γιατί δυστυχώς, στη μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτηρίων μας δεν είναι δυνατόν, δουλεύουμε 40 και 50 και 60 ώρες την εβδομάδα, και αν θα δείτε τα στοιχεία από τον ΟΑΕΕ, θα δείτε ότι είναι αποκαρδιωτικά.
Όχι γιατί οι άνθρωποι ξαφνικά αποφάσισαν να μην πληρώνουν, αλλά γιατί δεν μπορούν να πληρώνουν. Θα ήθελα να σημειώσω εδώ, ότι η ασφαλιστική και φορολογική ενημερότητα είναι προϋπόθεση για την συνέχιση της λειτουργίας των φροντιστηρίων, ζητείται από τον ΕΟΠΕΠ και στην αρχική αδειοδότηση αλλά και κάθε δύο χρόνια όταν πρέπει να ανανεώνουμε την άδειά μας. Άρα, λοιπόν, οι 21 ώρες δεν μπορώ να καταλάβω, καταρχάς πώς προκύπτει το νούμερο αυτό, δηλαδή το νούμερο 21, τη στιγμή που στο Δημόσιο Σχολείο είναι 23 οι ώρες.
Αλλά, θα ήθελα να πω ότι οι 23 ώρες που είναι στο Δημόσιο Σχολείο, δεν είναι μόνο αυτές.
Ένας εκπαιδευτικός του δημόσιου έχει και διοικητικά καθήκοντα, έχει και υποχρεωτική παρουσία στο σχολείο, έχει και ένα σωρό καθήκοντα τα οποία δεν έχει ο καθηγητής του φροντιστηρίου. Ο καθηγητής του φροντιστηρίου έρχεται στην ώρα του, αποχωρεί αμέσως μετά το μάθημά του και είναι τελείως διαφορετικές οι συνθήκες με τις οποίες παραδίδει το μάθημα, πολύ μικρότερος αριθμός των μαθητών, άρα πολύ μικρότερη και η επιβάρυνση του στο σπίτι.
Δηλαδή, δεν είναι το ίδιο να διορθώνεις 25 γραπτά ή να διορθώνεις 5 που είναι κατά μέσο όρο τα γραπτά ενός τμήματος μιας φροντιστηριακής τάξης και επομένως, θα έλεγα ότι δεν μπορώ με κανέναν τρόπο να καταλάβω γιατί είναι δυσμενέστερη αυτή η ρύθμιση ακόμα και από τους καθηγητές του δημόσιου σχολείου. Ξαναλέω, δεν έχει καμία σχέση, μια δουλειά με την άλλη.
Άρα, λοιπόν, θεωρώ ότι και αυτό το σημείο χρήζει αλλαγής, και χρήζει μιας διαφορετικής αντιμετώπισης, που αν είχαμε την ευκαιρία να το αναπτύξουμε και περισσότερο ή κατ’ ιδίαν, κύριε Υπουργέ, νομίζω ότι θα καταφέρει μια διαφορετική ρύθμιση. Στο σημείο αυτό, όμως, θα ήθελα να πω και κάτι άλλο, το οποίο εμάς μας βασανίζει πάρα πολύ. Ότι ενώ γίνεται πάρα πολύ δύσκολο να λειτουργήσεις ένα φροντιστήριο, είναι πάρα πολύ εύκολο να λειτουργήσεις και να υπάρχεις «μαύρος» στην εκπαιδευτική παραοικονομία του χώρου.
Δηλαδή, είναι πολύ εύκολο να «κλείνεις» το φροντιστήριο σου για να περνάς να κάνεις τα μαθήματα, όπως έχουν πει τα πιο επίσημα χείλη κυβερνητικά, είτε γιατί κάποιοι φοιτητές παίρνουν ένα χαρτζιλίκι, είτε γιατί κάποιοι κακοπληρωμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, όπως έχει ειπωθεί χαρακτηριστικά, μπορούν να συμπληρώνουν το εισόδημά τους. Δηλαδή, ενώ διώκουμε τη νόμιμη φροντιστήρια και η εκπαίδευση, που αποδίδει φόρους, ασφαλιστικές εισφορές, που είναι ελεγχόμενη, που αδειοδοτείται από το Υπουργείο Παιδείας, που προσφέρει εργασία, που προσφέρει μια νόμιμη εργασία με ασφαλιστικές εισφορές, επαναλαμβάνω, από την άλλη μεριά, στον αντίποδα, δεν κάνουμε τίποτα να ελέγξουμε την εκπαιδευτική παραοικονομία του χώρου.
Εδώ είναι και ο Διευθύνων Σύμβουλος του ΕΟΠΕΠ, ελπίζω να του μεταφερθεί, ότι ενώ αν ένα φροντιστήριο παρανομεί και λειτουργεί παράνομα αφαιρείται για δέκα χρόνια η δυνατότητα να λειτουργεί, γιατί αυτό προβλέπει ο νόμος, ένα οικοδιδασκαλείο το οποίο λειτουργεί με νόμους του ‘40 ή ακόμα περισσότερο ένας που λειτουργεί ένα χώρο «μαύρο» χωρίς καμία άδεια από πουθενά, δεν υπάρχει καμία κύρωση. Μας ενοχλεί, και μας θλίβει βαθύτατα, γιατί είναι ένας αθέμιτος ανταγωνισμός.
Από τη μια μεριά οι υπέρογκες φορολογικές ασφαλιστικές και άλλες επιβαρύνσεις μιας νόμιμης εκπαιδευτικής επιχείρησης και την άλλη μεριά, η εκπαιδευτική παραοικονομία του «μαύρου» την οποία μάλιστα, «χαϊδεύουν τα αυτιά» με δηλώσεις, ούτε καν μια δημόσια τοποθέτηση η οποία να λέει ότι «το καταδικάζουμε αυτό το φαινόμενο».
Κι όχι μόνο δεν το καταδικάζουμε, αλλά το δικαιολογούμε, λέγοντας ότι «συμπληρώνουν το εισόδημά τους κάποιοι κακοπληρωμένοι δημόσιοι εκπαιδευτικοί ή κάποια φοιτητές». Έχει ειπωθεί στην Έκθεση της Θεσσαλονίκης, αν ανατρέξετε θα σας το δώσουν, ή σε τηλεοπτική εκπομπή όπου σας ρώτησα σχετικά, είπατε ότι «κάποιοι φοιτητές μπορούν να συμπληρώνουν το εισόδημά τους».
Όχι δεν είναι έτσι. Το «μαύρο» πρέπει να καταδικάζεται από παντού, είτε προέρχεται από τους δημόσιους εκπαιδευτικούς λειτουργούς, είτε από ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς λειτουργούς, είτε από καθηγητές που εργάζονται σε φροντιστήρια, είτε από αδιόριστους, είτε οποιονδήποτε. Θα ήθελα, να πω, επίσης, ότι το φροντιστήριο δεν αποτελεί ένα χώρο, όπου πηγαίνουν τα παιδιά των προνομιούχων. Ίσα-ίσα πηγαίνουν τα παιδιά των λαϊκών τάξεων.
Το φροντιστήριο δίνει τη δυνατότητα στα φτωχά παιδιά, να αντιμετωπίσουν τις εξετάσεις με ίδιους όρους και με ίδιες πιθανότητες επιτυχίας, που έχουν και οι πλουσιότεροι συμμαθητές τους, οι οποίοι πηγαίνουν στα καλά σχολεία και οι οποίοι έχουν τη δυνατότητα, να κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα. Είναι λοιπόν ένας χώρος, όπου, είδατε πέρυσι με το Φ.Π.Α ,που μπήκε στην ιδιωτική εκπαίδευση, τι αντιδράσεις προκάλεσε από τα κοινωνικά στρώματα, τα οποία θέλετε τώρα να εκπροσωπήσετε.
Άρα, λοιπόν, θεωρώ, ότι το φροντιστήριο είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο παγκόσμιο, σε όλο τον κόσμο, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης υπάρχουν φροντιστήρια και δεν πρέπει σε καμία περίπτωση ούτε να διώκεται, αλλά θα πρέπει να ενισχύεται και θα πρέπει να βρούμε και ένα τρόπο να μπορέσουν και παιδιά που δεν έχουν τη δυνατότητα να το πληρώσουν, να παρακολουθήσουν και αυτά, έτσι ώστε να μην εγκαταλείψουν το σχολείο και να δώσουν εξετάσεις με τις ίδιες πιθανότητες με πλουσιότερους μαθητές τους.
Σε αυτό το σημείο, θέλω να σας πω, ότι η Ομοσπονδία μας δίνει για δεύτερη χρονιά 5000 υποτροφίες το χρόνο δωρεάν, εντελώς δωρεάν και εντελώς διακριτικά σε παιδιά, που δεν έχουν τη δυνατότητα. Κάνουμε ό,τι μπορούμε. Αλλά, σας παρακαλούμε πάρα πολύ. Μη νομοθετείτε για τη δουλειά μας, για εμάς, χωρίς εμάς. Δεν υπάρχει λόγος, να υπάρχει μονομερής πληροφόρηση.
Αισθανόμαστε, -άκουσα τον κ. Κουρουτό, προηγουμένως, που είπε, ότι έμαθε για τον προηγούμενο νόμο Αρβανιτόπουλου από τις εφημερίδες. Κάπως έτσι το μαθαίνουμε και εμείς, όταν χθες ώρα 9 στις διακοπές μας μαθαίνουμε, ότι σήμερα στις 10, θα πρέπει να είμαστε στη Μορφωτικών Υποθέσεων, χωρίς να έχει προηγηθεί κανένας διάλογος και βλέποντας ένα που έχει εκπρόθεσμα. Θα θέλαμε στο μέλλον, τουλάχιστον, να μη συμβεί ξανά αυτό. Σας ευχαριστούμε πολύ.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΦΕΙΑΔΑΚΗΣ (Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδας ΟΕΦΕ):
Εγώ είμαι μαθηματικός και θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος. Θα ήθελα να ξεκινήσω με μία εισαγωγική παρατήρηση ότι θα πρέπει ειδικά οι βουλευτές της συμπολίτευσης επειδή διαμορφώνουν την πλειοψηφία να συμμερίζονται και να ακούνε όλες τις απόψεις. Θα ήθελα πολύ να μου απαντήσουν και δεν το βάζω με κακό τρόπο για τους εργαζόμενους που είναι συνάδελφοί μας και συνεργάτες μας, αλλά με ποιο τρόπο μπορεί ένας μέσος φροντιστής να πληρώσει με 21 ώρες δικής τους δουλειάς, τη δική του ασφάλιση; Θα ήθελα επίσης να σκύψουν στο πρόβλημά μας, ότι με τη μαύρη εκπαιδευτική παραοικονομία που έχει μετρηθεί περίπου στο 50% της διαδικασίας, με ποιο τρόπο μπορεί η νόμιμη επιχείρηση, η οποία βάλλεται από παντού να επιβιώσει; Θα ήθελα επίσης να ρωτήσω και τον κ. Καραγκούνη τι κάνει ο ΕΟΠΠΕΠ;
Δηλαδή του καταγγέλουμε ότι αυτό το φροντιστήριο λειτουργεί χωρίς άδεια, τίποτα δεν κάνει, δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο. Πάει κάποιος και έχει μια άδεια οικοδιδασκαλίας και έχει κανονικό φροντιστήριο, τίποτα δεν γίνεται, αν έχεις άδεια, δεκαετής ανάκληση.
Επομένως περιμένουμε από την πολιτεία να θωρακίσει και τα δικά μας δικαιώματα γιατί και εμείς είμαστε άνθρωποι πολύ σκληρά εργαζόμενοι αυτοαπασχολούμενοι, που οι ώρες της δουλειάς μας είναι αμέτρητες. Θα έλεγα για την αξιολόγηση, ότι εμείς αξιολογούμαστε κάθε μέρα από τους μαθητές μας.
Ένα φροντιστήριο, το οποίο δεν αξιολογείται θετικά απλά κλείνει, δεν έχει μαθητές. Θα ήθελα να καταλήξω με αυτό.
Δεν δέχομαι ότι πρέπει να είμαστε σε αντιπαράθεση ούτε με τους εργαζόμενους ούτε με κανέναν, γιατί αν κλείσει η επιχείρηση, δεν δουλεύει κανείς μας, δεν θα έχει εισόδημα κανείς μας και θα πρέπει να το σκεφτούμε όλοι αυτό, γιατί πολλές φορές μαξιμαλιστικές απαιτήσεις οδηγούν και στη μαυρίλα και στη μη τήρηση των κανόνων και κυρίως οδηγούν στο κλείσιμο των επιχειρήσεων και στη μεταφορά αυτής της δραστηριότητας στο μαύρο. Αν θέλουμε το 50% του μαύρου να το κάνουμε 80% ή 90%, μπορούμε εύκολα, είμαστε στη σωστή κατεύθυνση.
Θέλω να επιμείνω όμως για την γραφειοκρατία, γιατί η γραφειοκρατία μπορεί να γίνεται και ηλεκτρονικά, γιατί όταν έχεις έναν άνθρωπο και σου χτυπάει κάθε μέρα τις αλλαγές ηλεκτρονικά, πρέπει να τον πληρώνεις αυτόν τον άνθρωπο και να τον πληρώνεις από τι;
Θα πρέπει να πληρώνεις και τις δικές σου εισφορές, που είναι μια έμμεση φορολογία, θα πρέπει να πληρώνεις και την εφορία κλπ.
Άρα λοιπόν θα πρέπει να σκεφτόμαστε συνολικά και όλοι στην ίδια βάρκα είμαστε και οι εργαζόμενοι στα φροντιστήρια και αυτοί που τα έχουν τα φροντιστήρια.
Πάρα πολλές φορές, θα σας μεταφέρω και εγώ την εμπειρία μου, συνδικαλιστές των καθηγητών που βρέθηκαν να έχουν φροντιστήρια ήταν οι χειρότεροι, χείριστοι εργοδότες. Θα ήθελα να σταθώ και να πω τα εξής. Κύριε Υπουργέ παραλείψατε στην απάντησή σας να αναφερθείτε στην εκπαιδευτική παραοικονομία και να την καταδικάσετε. Όπως καταδικάζουμε την ανομία γενικώς πρέπει να καταδικάζουμε και αυτό.
Θα ήθελα να υπάρξει νομοθετική παρέμβαση, η οποία να καταργεί την οικοδιδασκαλία, να έχει αυστηρές ποινές γι’ αυτούς που λειτουργούν μαύρα και παράνομα φροντιστήρια. Επίσης θα ήθελα, επειδή ζητήθηκαν κατάλογοι, να δω έναν εκπαιδευτικό του δημοσίου που απολύθηκε γιατί έκανε ιδιαίτερα. Γιατί αυτή τη στιγμή αυτό που ζούμε είναι παραλογισμός.
Δεν έχει απολυθεί ούτε ένας καθηγητής, άρα κανείς δεν κάνει ιδιαίτερα.
Δεν έχει κάνει κανένας καθηγητής του δημοσίου ιδιαίτερα; Έχουμε κάνει τόσες καταγγελίες, έχουμε γίνει γραφικοί και γελοίοι καταγγέλλοντας φαινόμενα, τα οποία τα γνωρίζει ο τελευταίος Έλληνας που έχει παιδί στο λύκειο ότι γίνονται ιδιαίτερα και δεν υπάρχει μία απόλυση. Κανένας. Άρα δεν υπάρχει βούληση. Περιμένουμε πρωτοβουλίες σε αυτό.
Κύριε Υπουργέ σας παρακαλώ πολύ επειδή γενναία αναγνωρίσατε ότι δεν συμμετείχαμε στο διάλογο για τη διαμόρφωση του άρθρου, το οποίο φέρνετε σήμερα στην Επιτροπή Μορφωτικών και θα φέρετε και στην Ολομέλεια για ψήφιση, κρατείστε το λίγο ακόμα στο συρτάρι σας για να μετάσχουμε στο διάλογο, να το συνδιαμορφώσουμε και να είναι κοινής αποδοχής.
Θα ήθελα επίσης να πω, γιατί ειπώθηκε ότι δεν έγινε αιφνιδιασμός, κατατέθηκε για τον Μπαλτά, δεν ήταν ίδιο, πρώτα απ’ όλα και επειδή θέλουμε να αναφέρουμε ιστορικά πως γίνεται, αυτό το κείμενο το έχουμε δει πάρα πολλές φορές στον ΟΜΕΔ από την ΟΙΕΛΕ να έρχεται και να μπαίνει και στο ΣΕΦ και να μπαίνει και ατόφιο το ίδιο. Θα έλεγα ότι κανένα νομοθέτημα δεν είναι καλό όταν είναι μονομερώς πληροφορημένη η διοίκηση, για να μην πω ότι έχει συγγραφεί, γιατί άκουσα τοποθετήσεις εδώ μέσα που είναι αιτιολογικές του άρθρου αυτού για τα φροντιστήρια.
Δηλαδή πιθανολογώ ότι είναι και οι συντάκτες κάποιοι άνθρωποι εδώ μέσα από αυτούς που τοποθετήθηκαν από τον συνδικαλιστικό φορέα των εργαζομένων. Επαναλαμβάνω μακριά από εμένα, δεν θέλω σε καμία περίπτωση να πούμε ότι οι άνθρωποι που έχουν ένα φροντιστήριο θέλουμε να βρισκόμαστε σε αντιπαράθεση με τους εργαζόμενους στα φροντιστήρια. Μακριά από εμάς αυτό. Είναι άνθρωποι, οι οποίοι βρέθηκαν εκεί από το ίδιο πανεπιστήμιο που εργαζόμαστε, που έχουμε περίπου τις ίδιες αμοιβές, για να μην υπάρχουν και μύθοι εδώ.
Ένα τελευταίο που θα ήθελα να πω, το είπε και η κυρία Βάκη, το είπε και εχθές στην ομιλία του ο Υπουργός. Αυτά τα περί 3,60 και 4,30, τι είναι αυτό; Από πού αποδεικνύεται; Πως τεκμηριώνεται αυτό; Είναι δυνατόν να το γενικεύουμε; Εγώ δεν λέω ότι δεν υπάρχουν, αλλά ο ένας εκπαιδευτικός έχει κάνει το α παράπτωμα, μπορούμε να το γενικεύσουμε για όλους;
Τι είναι αυτό; Ξαναλέω, σας παρακαλώ πολύ ενημερωθείτε καλύτερα. Δείτε αν είναι καθολικό, αν συμβαίνει, αν εκεί που συμβαίνει είναι στους κόλπους μας και τους εκπροσωπούμε εμείς που το κάνουμε.
Ελέγξτε το, δεν είναι έτσι, δεν μπορεί να γενικεύετε με αυτόν τον τρόπο και να προσβάλλετε ανθρώπους επιχειρηματίες, εκπαιδευτικούς, δασκάλους με αυτό τον τρόπο. Διαμαρτύρομαι έντονα. Σε καμία περίπτωση δεν το αποδέχομαι και δεν θα το αποδεχτώ.
