Θεωρώ πως όλοι πια γνωρίζουν την ύπαρξη των μαθησιακών δυσκολιών. Αναρωτιέμαι, όμως, πόσοι είναι εκείνοι που έχουν μπει στη διαδικασία να μάθουν το πώς μπορεί να αισθάνονται τα παιδιά που έχουν μαθησιακές δυσκολίες. Τα έχετε ρωτήσει ποτέ; Αν όχι, μάλλον ήρθε η στιγμή να το κάνετε. Ποτέ δεν είναι αργά!

Γράφει η Ειρήνη Χατζηαναγνώστου, Ψυχολόγος- Ψυχοθεραπεύτρια παιδιών- εφήβων- ενηλίκων

Ας πάρουμε για παράδειγμα τη δυσλεξία, μιας και είναι ευρέως γνωστή και η πιο συχνή. Τα παιδιά με δυσλεξία βιώνουν τη ματαίωση και κάθε προσπάθεια που κάνουν προκειμένου να επιτύχουν μια ικανοποιητική επίδοση αποτελεί πηγή ψυχολογικής πίεσης. Τα παιδιά αγχώνονται που δεν μπορούν να ακολουθήσουν το επίπεδο των συμμαθητών τους μέσα στη σχολική τάξη εξαιτίας του μεγαλύτερου χρόνου που χρειάζονται για την εκπλήρωση των καθηκόντων τους. Οι μαθητές με δυσλεξία αδυνατούν να ελέγξουν το άγχος τους, με αποτέλεσμα το γεγονός αυτό να επιδρά αρνητικά και στις δυνατότητες οργάνωσης και προγραμματισμού των δραστηριοτήτων τους.

Τα παιδιά αυτά εργάζονται στο όριο των δυνατοτήτων τους, αλλά η ανάγνωση και η γραφή δεν είναι σε υψηλό επίπεδο και οι απαιτήσεις από το περιβάλλον για καλύτερες επιδόσεις δεν περιορίζονται. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα παιδιά να εξαντλούνται από τις αλλεπάλληλες προσπάθειες, να έχουν νευρικότητα και να κυριεύονται από αίσθημα ανικανότητας και αδυναμίας εκπλήρωσης των στόχων τους. Το πιθανότερο είναι ότι τα παιδιά θα παρουσιάσουν μειωμένα κίνητρα για μάθηση, απροθυμία για τη σχολική φοίτηση, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις ενδέχεται να οδηγηθούν ακόμη και σε εκδήλωση σχολικής φοβίας.

Ποια θα πρέπει να είναι η στάση των γονιών;

Βασική προϋπόθεση για να μπορέσετε να βοηθήσετε το παιδί σας είναι να αποδεχτείτε τις δυσκολίες του. Η άρνηση δεν βοηθά στην αντιμετώπιση της κατάστασης. Δημιουργήστε, λοιπόν, ένα κλίμα αποδοχής και ασφάλειας. Το παιδί θα πρέπει να αισθάνεται την αποδοχή και το σεβασμό από εσάς για να μπορέσει και το ίδιο να πιστέψει στον εαυτό του. Οι απειλές, η αυστηρή κριτική, η λεκτική ή η σωματική βία όχι απλά δεν βοηθούν το παιδί, αλλά αντιθέτως μειώνουν ακόμη περισσότερο την αυτοεκτίμηση και την προσωπική του δύναμη και του δημιουργούν επιπρόσθετα αρνητικά συναισθήματα. Επίσης, θα πρέπει να έχετε ρεαλιστικές προσδοκίες από το παιδί σας και να μην του ζητάτε πράγματα που δεν μπορεί να καταφέρει. Καλό θα ήταν να τα παροτρύνετε να συμμετέχουν σε εξωσχολικές δραστηριότητες (πχ χορό, μπάσκετ κλπ) που θα τους βοηθήσουν να εκτονώνουν τη συσσωρευμένη τους ενέργεια, αλλά κυρίως θα τους βοηθήσουν να αναδείξουν τις ικανότητες και τα χαρίσματα τους. Οι συνεχείς αποτυχίες στο σχολείο οδηγούν τους μαθητές στο συμπέρασμα πως είναι ανάξιοι και ανίκανοι, αφού δεν μπορούν να επιτύχουν όλα όσα και οι συμμαθητές τους. Επομένως, η επιτυχία τους σε κάποιους άλλους τομείς θα συμβάλει στην τόνωση της αυτοπεποίθησης και αυτοεκτίμησης τους.

Να μην ξεχνάτε να ανταμείβετε την πρόοδο του παιδιού σας και να το επαινείται για την προσπάθεια που καταβάλει. Να αναγνωρίζετε τη βελτίωση του και όχι μονάχα το τελικό αποτέλεσμα. Έτσι θα μάθει και εκείνο να το ενοχλεί λιγότερο η αποτυχία.

Πηγή: lesvosnews.net