xeniglossa.gr
ΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ [ΜΕΡΟΣ Β]
ΠΩΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΔΙΕΥΡΥΝΕΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥ
Το ερώτημα που γεννιέται μέσα μας όταν μπροστά μας έχουμε ένα δημιουργικό παιδί είναι πώς θα το βοηθήσουμε να νιώσει καλά και να διευρύνει τη δύναμη που κρύβειμέσα του .Κατ' αρχήν η καλύτερη σκέψη δεν είναι να υιοθετήσουμε μια επιτρεπτική συμπεριφορά.Με αυτόν τον τρόπο μαθαίνουμε στο παιδί την ανευθυνότητα και όχι την πειθαρχία του εαυτού του .Χρειάζεται να δείξουμε υπομονή μαζί του και την ίδια στιγμή
να του δίνουμε χώρο για 'δράση'.Κάθε φορά που αναζητά να δώσει στις καταστάσεις μια δική του αντιμετώπιση ,δεν είναι ανάγκη να επέμβουμε ,ας δώσουμε μια παράταση μετρώντας ως το 10 μέσα μας .Προχωράμε σε επέμβαση μόνο αν παρατηρήσουμε πως αληθινά έχει ' κολλήσει ' ή αν μας ζητηθεί.
Σημαντικό επίσης είναι να μην ζητάμε με τους συνηθισμένους αυταρχικούς τρόπους να συμμορφωθεί με συγκεριμένες συμπεριφορές άλλων ,γιατί έτσι μόνο το θυμό του θα εισπράξουμε ως αποτέλεσμα .Απλά , χρειάζεται να το ωθήσουμε στην εξέταση συμπεριφορών ,ώστε να διαπιστώσει μόνο ποια συμπεριφορά είναι η θετική και να νιώσει ότι με δική του απόφαση επιλέγει αυτό που θα ακολουθήσει.
Επίσης όταν ρωτά τα συχνά 'γιατί', ας μην αδιαφορήσουμε .Ας επιδείξουμε ενδιαφέρον και αν οι ερωτήσεις συνεχιστούν και αισθανθούμε ότι οι απορίες κρύβουν μόνο διάθεση για προσοχή και δεν εκφράζουν αληθινή απορία τότε το ρωτάμε απλά 'εσύ τι νομίζεις;Νομίζω η απάντησή σου είναι γνωστή'.Σε καμμία περίπτωση δεν δείχνουμε αδιαφορία γιατί οδηγούμε το παιδί στο....άδοξο τέλος της αναζήτησης .
Γι αυτά τα παιδιά , ας υιοθετήσουμε την άποψη ότι η ζωή μας χρειάζεται να
περιλαμβάνει και 'το λογικό ρίσκο'.Τα δημιουργικά παιδιά νιώθουν έντονη την ανάγκη να πηγαίνουν αντίθετα με την παράδοση και να βγαίνουν εκτός 'κοπαδιού',και αυτός δεν είναι λόγος να μας δημιουργεί πανικό,αλλά να το δούμε σαν ευκαιρία στο να μάθει το παιδί να εκφράζει και να υποστηρίζει διαφορετικές απόψεις και να αντιμετωπίζει δυσκολίες και συνέπειες που προκύπτουν από αυτές.
Ας αφιερώσουμε λίγο χρόνο σε αυτά τα παιδιά εκφράζοντά τους το ενδιαφέρον μας για τη ζωή τους χωρίς όμως να αφήνουμε να φανεί ως αδιακρισία.Ουσιαστικό είναι να ρωτήσουμε 'πώς πέρασες στο σχολείο;' και όχι 'τι βαθμό πήρες;' και ακόμα χειρότερα 'τι βαθμό πήρε ο φίλος σου;'.Ο τρόπος μας στο πλησίασμα των παιδιών είναι καθοριστικής σημασίας και σε πολλές περιπτώσεις όσο δύσκολο και αν μας είναι, θα πρέπει να
τονίσουμε ότι το μέλημα μας είναι να έχουν καλή ζωή και όχι οι βαθμολογίες,γιατί οι βαθμοί για εμάς δεν παίζουν ρόλο.Εμείς , στεκόμαστε διακριτικά από κοντά και τα πιστεύουμε και έμπρακτα υποστηρίζουμε την ανάπτυξη της αυτοπεποίθησής τους ,πράγμα που σημαίνει ότι όποιος κι αν είναι ο στόχος τους αν επικεντρωθούν σε αυτόν θα τον κατακτήσουν,αρκεί να το θέλουν.
Η επιτυχία για τα δημιουργικά μας παιδιά κατακτιέται δίνοντάς τους τον έπαινο και την επιβράβευση από πολύ νωρίς.Η συνεχής κριτική δεν βοηθά ,παρά όταν γίνεται με ουσιαστικό τρόπο και αφού μας επιτραπεί ή ζητηθεί να την εκφράσουμε.Κυρίως με τη στάση μας και με τον τρόπο μας μπορούμε να τους δείξουμε πως η ζωή δεν είναι απλά και μόνο ένα σύνολο κανόνων που όλοι ακολουθούν με τον ίδιο τρόπο και κοντά σε αυτά να τους παρουσιάζουμε και τα δικά μας ενδιαφέροντα και τους τρόπους που τα καλλιεργούμε.
Μέσα σε όλα αυτά δεν παραλείπουμε να αντιμετωπίζουμε τα παιδιά σαν
ολοκληρωμένες προσωπικότητες και όχι σαν 'μελλοντικές προσωπικότητες'.Ακόμα κι όταν είναι μικρά δεν υπάρχει λόγος να τα αδρανοποιούμε με παραχάιδεμα και γλυκανάλατη ομιλία ,αυτή η τακτική τελικά τα κάνει να νιώθουν κατώτερα και να απομακρύνονται .Ας
θυμόμαστε να τους απευθυνόμαστε όπως σε όλους γύρω μας,γιατί η συμμετοχή τους στην αληθινή ζωή τα μαθαίνει να στηρίζονται στα πόδια τους και να βρίσκουν τρόπους να καλύπτουν τις ανάγκες τους.Κι εδώ επεισέρχεται και ο παράγοντας του παιχνιδιού που στις μέρες μας μάλλον έχει παρερμηνευτεί,καθώς οι μεγαλύτεροι παρέχουν έναν συχνά
μεγάλο αλλά άχρηστο αριθμό παιχνιδιών ,που καθόλου δεν τα βοηθά.Τα παιδιά που εξερευνούν θα θέλουν πάντα να ανακαλύπτουν παιχνίδια δικής τους κατασκευής χρησιμοποιώντας χαρτιά,πλαστικό,κουτιά κτλ που μπορούν να τα μετατρέψουν σε ό,τι βάλει το μυαλό τους και παράλληλα να καλύψουν την ανάγκη τους για διασκέδαση.Όταν βρεθούμε κάποια στιγμή να αγοράζουμε παιχνίδια ,ας προσανατολιζόμαστε σε εναλλακτικές
λύσεις όπως τουβλάκια,παζλ κτλ.,για να προαγουμε τη δημιουργική τους φαντασία.Την ίδια στιγμή ,αν θέλουμε να συνεχίσουν τα παιδιά μας να είναι δημιουργικά ,αποφεύγουμε την παγίδα που μας θέλει 'διασκεδαστές τους' και εμπλεκόμενους στις δραστηριότητές τους και σε παιχνίδια τους που δεν μας ευχαριστούν.Αναγκαίο κι εδώ να τους υποδείξουμε ότι η διασκέδασή τους ή το παιχνίδι τους είναι δική τους υπόθεση και χωρίς καμιά ενοχή
επιλέγουμε να κάνουμε μαζί τους πράγματα που διασκεδάζουν και εμάς και τα παιδιά.
Η δημιουργία προσωπικού χώρου βοηθά και τα παιδιά μας και εμάς να
εξελισσόμαστε.Παραχωρώντας χρόνο για προσωπική απομόνωση και σκέψη υποβοηθούμε τη διαδικασία ωρίμανσής τους.Στηρίζουμε την ανάγκη τους για προσωπική ζωή ,μακριά από την υιοθέτηση της ανακριτικής τακτικής που θέλει το γονιό να γνωρίζει κάθε λεπτομέρεια
γύρω από τη ζωή του παιδιού του.Έτσι ,με τη διακριτική μας στάση κερδίζουμε την εκτίμηση των παιδιών ,που αν κάποια στιγμή δεν βρουν μόνα τους τη λύση ,θα έρθουν με δική τους πρωτοβουλία να μας βρουν.
Τέλος,επειδή ειδικά στις μέρες μας από πλευράς γονιών και εκπαιδευτικών ,υπάρχει μια διάχυτη τάση να αξιολογούμε και να συγκρίνουμε τα παιδιά με βάση τις επιδόσεις τους σε διάφορους τομείς [μαθησιακούς,αθλητικούς κτλ] δημιουργώντας υπερβολικά άσκοπο συναγωνισμό ,ήρθε η ώρα να αναθεωρήσουμε και να αποδεσμεύσουμε τα παιδιά μας από την υποχρέωση να είναι πάντα στη θέση του νικητή [ αναθεωρώντας ταυτόχρονα και τον ορισμό του νικητή]. Για να μην ανακόψουμε την πορεία ενός δημιουργικού παιδιού φροντίζουμε να υπενθυμίζουμε και στον εαυτό μας και στο παιδί,ότι αν κανείς μάθει να επιδιώκει μόνο την πρωτιά ,καταλήγει ο μεγάλος χαμένος.Το σημείο που έχει νόημα να
τονίζεται είναι η σημασία ενός επιτεύγματος για το ίδιο το παιδί και όχι η θέση κατάταξής του σε σχέση με άλλους .
Σαν συμπέρασμα από όλα τα παραπάνω θεωρώ ότι δεν θα έβρισκα καλύτερο επίλογο από τα λόγια του Earl Nightgale στο Direct Line cassette 'Oι πράξεις ενός παιδιού μπορεί να βασίζονται σε λανθασμένα δεδομένα ...
Ο τρόπος που μεγαλώνουν τα περισσότερα παιδιά στο σπίτι και στο σχολείο,τους δίνει μια στραβή εικόνα για το τι είναι ζωή μέσα στην
ελεύθερη κοινωνία.Τα παιδιά διδάσκονται να προτιμούν μόνο τα σίγουρα πράγματα ,να αποφεύγουν να διακινδυνεύουν ,να συμμορφώνονται να κάνουν ό,τι μπορούν για να ταιριάξουν στην ομάδα ,να γίνουν άλλο ένα πρόβατο στο κοπάδι και να προχωρούν μέσα στη ζωή στις μύτες των ποδιών τους ,αντί να τη διασχίζουν τρέχοντας και χορεύοντας.Κατά συνέπεια δεν ξέρουν καν τι μπορούν να αποκτήσουν'.-Μαρία Σπύρου
xeniglossa.gr
ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΜΕ ΘΕΜΑ 'ΤΙ ΘΕΛΕΤΕ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ' ( 29/9/12 )
ΜΑΡΙΑ ΣΠΥΡΟΥ -ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Εκπαιδευτικός με εξειδίκευση στην ψυχολογια της εκπαιδευσης , αλλά και σε θέματα μεθοδολογίας και διδασκαλίας .Επί σειρά ετών [από το 1988] εργάστηκε σε φροντιστήρια και ιδιωτικά σχολεία ως καθηγήτρια ξένης γλώσσας και χρησιμοποίησε πολλές καινοτόμες μεθόδους που προάγουν την αυτόνομη διάθεση των μαθητών προς τη γνώση όπως το self -access system και η ανθρωποκεντρική προσέγγιση . Τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως σύμβουλος ψυχικής υγείας οργανώνοντας και συντονίζοντας ομάδες εκπαιδευτικών και γονέων σε σχολεία,παιδικούς σταθμούς και εργαστήρια Συμμετέχει σε σεμινάρια με σκοπό τον προβληματισμό μας σε ό,τι αφορά την διαπαιδαγώγηση και την εκπαίδευση των παιδιών.Έχει γράψει αρκετά άρθρα σε ιατρικά περιοδικά και περιοδικά εκπαίδευσης και έχει εμφανιστεί σε εκπομπές σαν ομιλήτρια για ζητήματα που αφορούν τα παιδιά.Διαθέτει σελίδα στο facebook με τίτλο 'ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ' .-
